Tadż Mahal jest zespołem budynków i ogrodów zaprojektowanych z dbałością o najmniejszy szczegół, misternie i symetrycznie rozmieszczonych na całym planie obiektu.

Najbardziej znanym elementem kompleksu Tadż Mahal jest mauzoleum zbudowane przez Szahdżahana w XVII wieku dla jego zmarłej żony Mumtaz Mahal. Nakryta kopułą lśniąca budowla z białego marmuru, o nienagannej symetrii, jest rozpoznawana na całym świecie.

Wzniesienie tej imponującej budowli zajęło około 20 lat, przy udziale ponad 20 tys. rzemieślników i artystów. Kamienne inkrustacje z żółtego marmuru, jaspisu i nefrytu ozdabiają mauzoleum motywami kwiatowymi, symbolizującymi obfitość w życiu pozagrobowym.

Z mauzoleum sąsiadują dwa budynki z czerwonego piaskowca, znajdujące się po obu stronach kompleksu: wschodniej i zachodniej. Jednym z nich jest meczet. Drugi, zbudowany w celu zachowania symetrii obiektu, był wykorzystywany jako hotel.

Mauzoleum znajduje się na północnym krańcu sielankowego perskiego ogrodu typu charbagh (prywatny ogród reprezentacyjny). Ogrody Tadż Mahal były inspirowane ogrodami perskimi, a więc „rajskimi ogrodami”, z nasadzeniami kwiatowymi, systemami ścieżek i zbiorników wodnych, w których odbijały się obiekty architektoniczne. Wszystko to można zobaczyć w Street View .

Symetrię kompleksu Tadż Mahal podkreśla kanał pośrodku ogrodu i zbiornik wodny przed mauzoleum. Spokojne lustro ich wody odbija przylegające ogrody i budynki.