Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Gdy do wody wrzucisz sól lub cukier, po prostu się rozpuszczą – powstanie roztwór, czyli mieszanina jednorodna. Co się stanie, gdy do wody wrzucimy metal lub jego tlenek? Czy w obu przypadkach reakcja będzie taka sama? Co powstanie: mieszanina czy związek chemiczny? W jak sposób możemy to sprawdzić?

„Aktywny” znaczy: czynny, dynamiczny, energiczny, przebojowy. Jaki zatem metal nazywamy „aktywnym”?

Rr1XsSKyuceQn
Wszyscy wiemy, jak wygląda rdza na żelazie, ale są metale, które reagują o wiele gwałtowniej, np. sód, który trzeba przechowywać w oleju, ponieważ w kontakcie z powietrzem błyskawicznie pokrywa się szarym nalotem, a w reakcji z wodą może nawet doprowadzić do wybuchu
Źródło: By Dnn87, Own work, dostępny w internecie: Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
Aby zrozumieć poruszane w tym materiale zagadnienia, przypomnij sobie:
  • wartościowość atomów metali w związkach chemicznych;

  • sposób tworzenia wiązania jonowego i jego charakterystykę;

  • sposób zapisu wzorów związków chemicznych, na podstawie znajomości wartościowości atomów pierwiastków tworzących te związki;

  • metody identyfikacji wodoru wydzielającego się z naczynia reakcyjnego;

  • sposób zapisu równań reakcji chemicznych.

Nauczysz się
  • definiować pojęcia „wodorotlenek” i „zasada”;

  • zapisywać nazwy wodorotlenków w oparciu o ich wzory i odwrotnie;

  • wymieniać i opisywać metody otrzymywania wodorotlenków oraz zapisywać odpowiednie równania reakcji;

  • projektować doświadczenia pozwalające na otrzymanie wodorotlenku w reakcji odpowiedniego metalu lub tlenku metalu z wodą;

  • podawać przykłady metali i tlenków metali reagujących z wodą;

  • identyfikować produkty reakcji metali aktywnych z wodą;

  • podawać przykłady wskaźników kwasowo‑zasadowych oraz określać ich barwę w wodzie i w zasadach.

ij53HjGut9_d5e223

1. Wodorotlenki – budowa

WodorotlenkiwodorotlenekWodorotlenki to związki chemiczne o budowie jonowej, utworzone z kationów metalu (Mn+) i anionów wodorotlenkowych (OH-). Jony te przyciągają się w wyniku działania sił elektrostatycznych, tworząc sieć krystalicznąsieć krystalicznasieć krystaliczną. Wodorotlenki nie tworzą zatem cząsteczek i, jak większość związków o opisanej budowie, są substancjami o stałym stanie skupienia oraz odznaczają się wysokimi temperaturami wrzenia i topnienia.

Ponieważ jon wodorotlenkowy OH- ma wartościowość równą I, ogólny wzór wodorotlenków możemy zapisać jako:

RUwDb3PIsXorC
Wzór ogólny wodorotlenków
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

gdzie: M – symbol metalu; n – liczba jonów wodorotlenkowych równa wartościowości metalu (pamiętaj, że we wzorach sumarycznych związków chemicznych nie zapisujemy indeksów stechiometrycznych o wartości 1).

Nazwy wodorotlenków tworzymy przez dodanie do słowa „wodorotlenek” nazwy metalu tworzącego dany związek (w dopełniaczu) oraz, jeśli jest taka potrzeba, wartościowości metalu. Przykładowo, jeśli pierwiastkiem wchodzącym w skład wodorotlenku jest sód, którego atomy w związkach chemicznych przyjmują wartościowość równą I (sód położony jest w 1. grupie układu okresowego), to wzór sumaryczny wodorotlenku ma postać:

R1dQjESs3ZyGr
Wzór wodorotlenku sodu
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

a jego nazwa to: wodorotlenek sodu.

W skład sieci krystalicznej wodorotlenku sodu wchodzą kationy sodu (Na+) i aniony wodorotlenkowe (OH-). Fragment modelu wspomnianej sieci krystalicznej analizowanego wodorotlenku przedstawia poniższa grafika.

R1PizUIEqKS1B
Model 3D sieci krystalicznej wodorotlenku sodu
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Wartościowość atomów metali 1.2. grupy układu okresowego jest w związkach chemicznych zawsze taka sama (atomy metali 1. grupy układu okresowego w związkach chemicznych mają wartościowość równą I, a atomy metali 2. grupy układu okresowego wartościowość równą II). Podobna sytuacja ma miejsce dla atomów cynku (wartościowość jego atomów w związkach chemicznych wynosi II) oraz glinu (wartościowość III). Nazwy wodorotlenków wymienionych metali tworzymy analogicznie do nazwy wodorotlenku sodu – bez podawania wartościowości metalu. W przypadku wodorotlenków pozostałych metali, do nazwy wodorotlenku dodaje się w nawiasie cyfrę rzymską, która określa wartościowość atomów metalu w rozpatrywanym związku chemicznym.

Przykładowo żelazo może tworzyć wodorotlenek, w którym wartościowość atomów metalu równa jest II:

R6Y432CIoL6nw
Wodorotlenek żelaza(<math aria‑label="dwa">II)
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

lub III:

R1FvjL7jBYfLt
Wodorotlenek żelaza(<math aria‑label="trzy">III)
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

W skład sieci krystalicznej wodorotlenku żelaza(II) wchodzą kationy żelaza(II) (Fe2+) oraz aniony wodorotlenkowe (OH-), a sieć krystaliczna wodorotlenku żelaza(III) zbudowana jest z kationów żelaza(III) (Fe3+) i anionów wodorotlenkowych (OH-).

1
Polecenie 1
R1Nf2dEmQEZsn
Uzupełnij poniższą tabelę, przeciągając w puste rubryki poprawne informacje dotyczące budowy i nazw wodorotlenków.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

2. Rozpuszczalność wodorotlenków w wodzie

Wodorotlenki wykazują zróżnicowaną rozpuszczalność w wodzie. Przykładowo, wodorotlenek sodu i wodorotlenek potasu są bardzo dobrze rozpuszczalne w wodzie, podczas gdy np. wodorotlenek cynku oraz wodorotlenek glinu są właściwie nierozpuszczalne. To, czy dany wodorotlenek dobrze rozpuszcza się w wodzie, możemy sprawdzić w tabeli rozpuszczalności, której fragment znajduje się poniżej.

1
Polecenie 2

Przeanalizuj zamieszczony poniżej fragment tabeli rozpuszczalności wodorotlenków, a następnie zapisz wzory oraz nazwy wodorotlenków praktycznie nierozpuszczalnych w wodzie (w tabeli oznaczone jako N).

RTUSdidpJ4CYG
Fragment tabeli rozpuszczalności
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R1IGNMKRPGuFm
Odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je w wyznaczonym polu.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Polecenie 2

Zapoznaj się z zamieszczonymi poniżej informacjami, dotyczącymi tabeli rozpuszczalności, a następnie rozwiąż zadanie umieszczone poniżej.

Tabela rozpuszczalności obrazuje rozpuszczalność związków. Tworzy się ją w ten sposób, że na jednej osi umieszcza się kationy, a na drugiej aniony. W miejscu przecięcia się linii, wyznaczonych przez interesujący nas kation i anion, znajduje się literowe oznaczenie, które informuje o rozpuszczalności tej substancji. Tabele zwykle dotyczą rozpuszczalności w wodzie o wybranej temperaturze. Oznaczenia stosowane w tabelach:

  • R – substancja dobrze rozpuszczalna w wodzie;

  • N – substancja praktycznie nierozpuszczalna w wodzie;

  • T – substancja trudno rozpuszczalna w wodzie, która wytrąca się przy odpowiednim stężeniu roztworu.

R1KrFHP3D7l5f
Łączenie par. Ocen prawdziwość poniższych zdań. Zaznacz "Prawda", jeśli zdanie jest prawdziwe albo Fałsz, jeśli jest fałszywe. Tabela rozpuszczalności informuje o rozpuszczalności substancji w danym rozpuszczalniku i temperaturze, np. w wodzie w temperaturze 20°C. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Symbol R oznacza substancję praktycznie nierozpuszczalną. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. W celu sprawdzenia rozpuszczalności wodorotlenku baru, należy odszukać na osiach tabeli anion wodorotlenkowy i kation baru, a następnie sprawdzić oznaczenie literowe w kratce, która odpowiada temu związkowi. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Wodne roztwory wodorotlenków to tak zwane zasadyzasadazasady. Mówiąc „zasada sodowa”, mamy więc na myśli „wodny roztwór wodorotlenku sodu”.

3. Wskaźniki

Obecność w roztworze wodnym wodorotlenku rozpuszczalnego w wodzie można wykryć, używając do tego substancji zwanych wskaźnikami kwasowo‑zasadowymiwskaźniki kwasowo‑zasadowewskaźnikami kwasowo‑zasadowymi (lub indykatorami), które zmieniają swoją barwę w zależności od odczynu roztworuodczyn roztworuodczynu roztworu, będącego cechą charakteryzującą roztwory wodne.

Wielu wskaźników kwasowo–zasadowych używamy mniej lub bardziej świadomie na co dzień. Herbata, do której dodamy sok z cytryny, zmienia pod jego wpływem zabarwienie na jaśniejsze. Podobnie, gdy do soku z buraków dodamy sok z cytryny (kwas cytrynowy) lub ocet (kwas octowy) – pod wpływem wymienionych substancji przyjmie intensywny czerwony kolor.

W laboratorium chemicznym, do badania odczynu roztworów i zarazem identyfikacji niektórych substancji rozpuszczalnych w wodzie, jako wskaźników używa się między innymi alkoholowego roztworu fenoloftaleiny, wodnego roztworu oranżu metylowego oraz uniwersalnego papierka wskaźnikowego. W warunkach domowych jako indykator może posłużyć wywar z liści czerwonej kapusty.

1
Polecenie 3

Wodne roztwory wodorotlenków rozpuszczalnych w wodzie charakteryzują się odczynem zasadowym. Z kolei czysta woda ma odczyn obojętny. W poniższej tabeli znajdują się nazwy wybranych wskaźników kwasowo‑zasadowych oraz ich barwy, w zależności od środowiska, w jakim się znajdują (woda lub wodny roztwór wodorotlenku). Zapoznaj się z informacjami zawartymi w tabeli i odpowiedz na pytanie, czy wszystkich z wymienionych wskaźników można użyć w celu odróżnienia wody destylowanej od wodnego roztworu wodorotlenku. Odpowiedź uzasadnij.

RpDLTJLb9KSk0
Tabela wskaźników
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R1M017eKotTov
Odpowiedź: (Uzupełnij).
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Polecenie 3
R1Am46dSocvzs
Wodne roztwory wodorotlenków rozpuszczalnych w wodzie charakteryzują się odczynem zasadowym. Z kolei czysta woda ma odczyn obojętny. Zaznacz, których z wymienionych wskaźników kwasowo-zasadowych użyłbyś do odróżnienia wody destylowanej od wodnego roztworu wodorotlenku. Możliwe odpowiedzi: 1. uniwersalny papierek wskaźnikowy, 2. fenoloftaleina, 3. oranż metylowy, 4. błękit metylenowy
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

4. Otrzymywanie wodorotlenków

Doświadczenie 1

Sprawdź, czy po wprowadzeniu kawałka metalicznego sodu do wody destylowanej uzyskasz roztwór o odczynie zasadowym. W tym celu przeprowadź doświadczenie 1. Przygotuj niezbędne odczynniki i sprzęt laboratoryjny. Wybierz hipotezę i zweryfikuj ją, przeprowadzając doświadczenie wg załączonej instrukcji. Jeśli nie masz możliwości samodzielnego przeprowadzenia doświadczenia, zapoznaj się z filmem z jego wykonania. Napisz obserwacje oraz sformułuj odpowiedni wniosek. Przeprowadzając doświadczenie, samodzielnie zadbaj o środki ochrony osobistej.

R16UTCcFSxkHV
Problem badawczy: Czy po wprowadzeniu sodu do wody destylowanej, można otrzymać wodny roztwór wodorotlenku sodu?. Spośród podanych poniżej hipotez wybierz jedną, a następnie ją zweryfikuj. Hipoteza 1: Po wprowadzeniu sodu do wody destylowanej można otrzymać wodny roztwór wodorotlenku sodu. Hipoteza 2: Po wprowadzeniu sodu do wody destylowanej nie można otrzymać wodnego roztworu wodorotlenku sodu. Twój wybór: (Wybierz: Hipoteza 1., Hipoteza 2.). Co będzie potrzebne: krystalizator; woda destylowana; wywar z czerwonej kapusty; kawałek sodu wielkości ziarna ryżu; pęseta; bibuła; nóż. Instrukcja: 1. Do krystalizatora wlej wodę destylowaną i dodaj kilka kropel wywaru z czerwonej kapusty. 2. Wyjmij pęsetą sód z oleju mineralnego lub nafty, dokładnie osusz bibułą i odkrój kawałek wielkości ziarna ryżu. 3. Do krystalizatora z wodą destylowaną, z dodatkiem wywaru z czerwonej kapusty, wrzuć przygotowany kawałek sodu (pozostałą, niewykorzystaną część sodu schowaj z powrotem do nafty lub oleju mineralnego). 4. Obserwuj zachodzące zmiany.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Przeprowadzono doświadczenie, w którym sprawdzono, czy po wprowadzeniu kawałka metalicznego sodu do wody destylowanej, uzyskany zostanie roztwór o odczynie zasadowym.

Problem badawczy:

Czy po wprowadzeniu sodu do wody destylowanej, można otrzymać wodny roztwór wodorotlenku sodu?

Hipoteza:

Po wprowadzeniu sodu do wody destylowanej można otrzymać wodny roztwór wodorotlenku sodu.

Co było potrzebne:

  • krystalizator;

  • woda destylowana;

  • wywar z czerwonej kapusty;

  • kawałek sodu wielkości ziarna ryżu;

  • pęseta;

  • bibuła;

  • nóż.

Przebieg doświadczenia:

Do krystalizatora nalano wody destylowanej i dodano kilka kropel wywaru z czerwonej kapusty. Za pomocą pęsety wyjęto sód z oleju mineralnego, dokładnie go osuszono bibułą i odkrojono kawałek wielkości ziarna ryżu. Do krystalizatora z wodą destylowaną z dodatkiem wywaru z czerwonej kapusty wrzucono przygotowany kawałek sodu (pozostałą, niewykorzystaną część sodu schowano z powrotem do oleju mineralnego). Obserwowano zachodzące zmiany.

Obserwacje:

Sód unosi się na powierzchni wody. Metaliczne ciało stałe ulega w wodzie roztworzeniu. Wydziela się bezbarwny (bezwonny) gaz. Roztwór w krystalizatorze zmienia barwę z fioletowej na zieloną. W wyniku zachodzącej przemiany, krystalizator stał się ciepły.

Wnioski:

Sód ma gęstość mniejszą od gęstości wody. Reaguje z nią, a obserwowana zmiana zabarwienia wywaru z czerwonej kapusty pozwala wnioskować, że powstaje wodny roztwór wodorotlenku sodu.

R1ZDsbQPCHufs
Na filmie ukazano, w jaki sposób sód reaguje z wodą. W celu zbadania odczynu powstałego roztworu, w doświadczeniu wykorzystano wywar z czerwonej kapusty.
1
Polecenie 4
Re4bOZ6UwgD7Y
Obserwacje: (Uzupełnij) Wnioski: (Uzupełnij).
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Polecenie 4
R9otJWR2VBGi8
Zaznacz poprawne dokończenie poniższego zdania.

Wywar z czerwonej kapusty, zastosowany w doświadczeniu, zmienił barwę z fioletowej na zieloną. Na tej podstawie można stwierdzić, że: Możliwe odpowiedzi: 1. wywar z czerwonej kapusty może służyć jako wskaźnik pH do wykrywania roztworów o odczynie zasadowym., 2. wywar z czerwonej kapusty może służyć jako wskaźnik pH do wykrywania roztworów o odczynie obojętnym., 3. wywar z czerwonej kapusty nie może służyć jako wskaźnik pH., 4. wywar z czerwonej kapusty może służyć jako wskaźnik pH do wykrywania roztworów o odczynie kwasowym.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Podsumowanie doświadczenia

Sód gwałtownie reaguje z wodą, a odnotowana zmiana zabarwienia wywaru z czerwonej kapusty (z fioletowego na zielony) pozwala na stwierdzenie, że w wyniku zachodzącej reakcji chemicznej uzyskano roztwór o odczynie zasadowym. Biorąc pod uwagę wykorzystane odczynniki chemiczne (sód i wodę destylowaną), można wnioskować, że substancja obecna w roztworze wodnym po reakcji to wodorotlenek sodu. Wydzielającym się gazem, w wyniku zachodzącej reakcji chemicznej, jest wodór.

Równanie reakcji chemicznej, która ma miejsce w układzie doświadczalnym, wygląda następująco:

2 Na + 2 H 2 O 2 NaOH + H 2
sód+wodawodorotlenek sodu+wodór
1
1
Polecenie 5

Wykorzystując poniższą symulację, sprawdź, w jaki sposób użyte w niej metale zachowują się wobec wody. Następnie zapisz obserwacje.

R10p39D1fgLJQ
Aplikacja interaktywna pozwala sprawdzić działanie wody na niektóre metale. W górnej części okna znajduje się polecenie tekstowe: Do probówki z wodą z dodatkiem kilku kropel fenoloftaleiny wrzuć kawałek sodu, opiłki magnezu lub miedzianą blaszkę. Obserwuj zachodzące zmiany. W przypadku ich braku podgrzej zawartość probówki. Za pomocą zapalonej zapałki zidentyfikuj wydzielający się gaz. Poniżej, w centralnym obszarze okna aplikacji, znajduje się grafika przedstawiająca palnik gazowy nad którym wisi probówka z niebieską cieczą. Po lewej stronie znajdują się trzy ikony ustawione w kolumnie. Na każdej z nich jest rysunek metalu oraz podpis. Kolejno od góry są to: sód, magnez, miedź. Kliknięcie wybranej powoduje wywołanie animacji wrzucenia danego kawałka metalu do probówki. W przypadku sodu reakcja rozpoczyna się natychmiast, zawartość probówki zmienia kolor na fioletowy, pojawiają się pęcherzyki gazu. Obok próbówki pojawia się napis: woda plus fenoloftaleina plus nafta, aby reakcja przebiegła spokojnie. W przypadku magnezu nic się nie dzieje, ale kliknięcie palnika, co powoduje jego zapalenie, powoduje podobny efekt: wydziela się w probówce gaz, zawartość zmienia kolor na fioletowy, a po prawej stronie pojawia się zapis woda plus fenoloftaleina. W przypadku miedzi żadna reakcja nie zachodzi, również po włączeniu palnika. Ostatnią czynnością do przeprowadzenia, po wrzuceniu do probówki metalu, oraz ewentualnym włączeniu palnika, jest kliknięcie ikony zapałki znajdującej się pomiędzy ikonami metali, a palnikiem. Powoduje to wyświetlenie animacji przeniesienia zapałki nad probówkę. Efekt zależy od tego, co wrzuciło się do probówki. W przypadku sodu słychać wyraźne pyknięcie charakterystyczne dla eksplodującego wodoru i po prawej stronie okna aplikacji pojawia się zapis reakcji: dwa Na plus dwa H2O daje w efekcie dwa NaOH plus H2 w postaci gazowej. W przypadku magnezu, przy włączonym palniku, również słychać wyraźne pyknięcie charakterystyczne dla eksplodującego wodoru i po prawej stronie okna aplikacji pojawia się zapis reakcji: Mg plus dwa H2O daje w efekcie MgOH2 w postaci gazowej. W przypadku miedzi nie ma pyknięcia i pojawia się zapis: Cu plus H2O reakcja nie zachodzi.
Działanie metalami na wodę – symulacja
Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.
RLBPmmu2YstSW
Obserwacje: (Uzupełnij).
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Polecenie 5

Wykonano doświadczenie, w którym sprawdzono, w jaki sposób reagują z wodą magnez i miedź. W tym celu próbki metali wrzucono do probówek z wodą destylowaną z dodatkiem alkoholowego roztworu fenoloftaleiny. Potem je ogrzano, a do ich wylotu zbliżono zapaloną zapałkę. Zaznacz zdanie, które poprawnie opisuje obserwacje, poczynione podczas doświadczenia.

R3IStojjWQqyV
Możliwe odpowiedzi: 1. Zarówno w probówce z magnezem, jak i w probówce z miedzią, nie zaobserwowano żadnych zmian., 2. Zarówno w probówce z magnezem, jak i w probówce z miedzią, roztwór po ogrzaniu przyjął fioletowe zabarwienie. W probówkach pojawiły się pęcherzyki gazu. Po zbliżeniu zapalonej zapałki u wylotu probówki dało się usłyszeć charakterystyczny dźwięk przypominający szczeknięcie., 3. W probówce z miedzią nie zaobserowano żadnych zmian, z kolei w probówce z magnezem roztwór po ogrzaniu przyjął fioletowe zabarwienie. W probówkach pojawiły się pęcherzyki gazu. Po zbliżeniu zapalonej zapałki u wylotu probówki dało się usłyszeć charakterystyczny dźwięk przypominający szczeknięcie., 4. W probówce z magnezem nie zaobserowano żadnych zmian, z kolei w probówce z miedzią roztwór po ogrzaniu przyjął fioletowe zabarwienie. W probówkach pojawiły się pęcherzyki gazu. Po zbliżeniu zapalonej zapałki u wylotu probówki dało się usłyszeć charakterystyczny dźwięk przypominający szczeknięcie.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Jedną z laboratoryjnych metod otrzymywania wodorotlenków jest reakcja niektórych metali z wodą. Tak zwane metale aktywne (a więc należące do 1. oraz 2. grupy układu okresowego, z wyjątkiem berylu) w większości reagują z wodą już w temperaturze pokojowej (magnez reaguje z wodą w widoczny sposób dopiero w podwyższonej temperaturze). W wyniku reakcji chemicznej metalu z wodą, oprócz wodorotlenku powstaje również wodór. Równanie omówionej reakcji chemicznej można opisać schematem:

metal aktywny+wodawodorotlenek+wodór

Litowce reagują z wodą gwałtowniej niż berylowce. Do reakcji z wodą nie stosuje się jednak fransu i radu – to metale promieniotwórcze.

W obrębie grupy układu okresowego, aktywność metali rośnie ze wzrostem liczby atomowej, a w obrębie okresu – rośnie wraz ze zmniejszaniem się liczby atomowej, tak jak to przedstawiono na poniższej grafice.

RsAm5OGxSMOZ4
Kierunki zmian aktywności metali w grupie litowców i berylowców. Kolorem pomarańczowym oznaczono metale aktywne
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Związane jest to ze zwiększającą się odległością elektronów walencyjnych od jądra atomowego w atomach metali, co skutkuje łatwością atomu do oddawania elektronów podczas tworzenia wiązań jonowych.

Metale pozostałych grup układu okresowego (np. miedź), podobnie jak wspomniany już beryl, są mniej aktywne i nie reagują z wodą. Ich trudno rozpuszczalne w wodzie wodorotlenki metali otrzymuje się innymi metodami.

Doświadczenie 2

Sprawdź, w jaki sposób tlenek wapnia zachowuje się wobec wody. W tym celu przeprowadź doświadczenie 2. Przygotuj niezbędne odczynniki i sprzęt laboratoryjny. Wybierz hipotezę i zweryfikuj ją, przeprowadzając doświadczenie wg załączonej instrukcji. Napisz obserwacje oraz sformułuj odpowiedni wniosek. Przeprowadzając doświadczenie samodzielnie, zadbaj o środki ochrony osobistej.

R6BpfKRscjzqu
Problem badawczy: Czy tlenek wapnia reaguje z wodą?. Spośród podanych poniżej hipotez wybierz jedną, a następnie ją zweryfikuj. Hipoteza 1: Tlenek wapnia reaguje z wodą. Hipoteza 2: Tlenek wapnia nie reaguje z wodą. Twój wybór: (Wybierz: Hipoteza 1., Hipoteza 2.). Co będzie potrzebne: zlewka; tlenek wapnia; woda destylowana; bagietka; termometr; alkoholowy roztwór fenoloftaleiny. Instrukcja: 1. Do zlewki wsyp niewielką ilość tlenku wapnia. 2. Ostrożnie dolej zimnej wody, a zawartość zlewki dokładnie pomieszaj bagietką. 3. Włóż termometr do zlewki. 4. Obserwuj wskazania termometru. 5. Do zawartości zlewki dodaj kilka kropli alkoholowego roztworu fenoloftaleiny.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Przeprowadzono doświadczenie, w którym sprawdzono, w jaki sposób tlenek wapnia zachowuje się wobec wody.

Problem badawczy:

Czy tlenek wapnia reaguje z wodą?

Hipoteza:

Tlenek wapnia reaguje z wodą.

Co było potrzebne:

  • zlewka;

  • tlenek wapnia;

  • woda destylowana;

  • bagietka;

  • termometr;

  • alkoholowy roztwór fenoloftaleiny.

Przebieg doświadczenia:

Do zlewki wsypano niewielką ilość tlenku wapnia. Ostrożnie dolano zimnej wody, a zawartość zlewki dokładnie wymieszano bagietką. Następnie włożono termometr do zlewki i obserwowano jego wskazania. Na końcu do zawartości zlewki dodano kilka kropli alkoholowego roztworu fenoloftaleiny.

Obserwacje:

Część użytego tlenku wapnia rozpuszcza się (lub roztwarza) w wodzie. Temperatura roztworu w zlewce rośnie. Po dodaniu alkoholowego roztworu fenoloftaleiny, roztwór zabarwia się na malinowo. Pojawia się biały osad (zmętnienie).

Wnioski:

Tlenek wapnia reaguje z wodą. Obserwowana zmiana zabarwienia zawartości zlewki, po dodaniu do niej alkoholowego roztworu fenoloftaleiny, pozwala wnioskować, że w wyniku reakcji powstaje wodny roztwór wodorotlenku wapnia. Zachodząca reakcja chemiczna jest reakcją egzotermiczną.

1
Polecenie 6
R1ZQFp2ymMQk1
Obserwacje: (Uzupełnij) Wnioski: (Uzupełnij).
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Polecenie 6
RV2sfHsZMLevL
Zaznacz poprawne dokończenie poniższego zdania.

Na podstawie wykonanego doświadczenia można stwierdzić, że: Możliwe odpowiedzi: 1. tlenek wapnia jest tlenkiem zasadowym., 2. tlenek wapnia jest tlenkiem amfoterycznym., 3. tlenek wapnia jest tlenkiem kwasowym., 4. tlenek wapnia jest tlenkiem obojętnym.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Podsumowanie doświadczenia

Tlenek wapnia reaguje z wodą, a w wyniku zachodzącej reakcji chemicznej wydziela się ciepło – to reakcja egzoenergetyczna (egzotermiczna)reakcja egzotermicznareakcja egzoenergetyczna (egzotermiczna). To, że po dodaniu alkoholowego roztworu fenoloftaleiny roztwór zabarwił się na malinowo, pozwala na stwierdzenie, że w wyniku zachodzącej reakcji chemicznej uzyskano roztwór o odczynie zasadowym. Biorąc pod uwagę wykorzystane odczynniki chemiczne (tlenek wapnia i wodę destylowaną), można wnioskować, że substancja obecna w roztworze wodnym po reakcji to wodorotlenek wapnia. Równanie reakcji chemicznej, która zachodzi w trakcie wykonywania opisanego doświadczenia, ma postać:

CaO+H2OCaOH2
tlenek wapnia+wodawodorotlenek wapnia
1
1
Polecenie 7

Wykorzystując poniższą symulację, sprawdź, w jaki sposób użyte w niej tlenki metali zachowują się wobec wody. Następnie zapisz obserwacje.

RDGSeS9ld0sNH
Aplikacja interaktywna pozwala sprawdzić działanie wody na niektóre tlenki metali. W górnej części okna znajduje się polecenie tekstowe: Do probówki z wodą z dodatkiem kilku kropel fenoloftaleiny wsyp tlenek sodu, tlenek magnezu lub tlenek miedzi dwa. Obserwuj zachodzące zmiany. Poniżej, w centralnym obszarze okna aplikacji, znajduje się grafika przedstawiająca probówkę z niebieską cieczą podpisaną: woda plus fenoloftaleina. Po lewej stronie znajdują się trzy ikony ustawione w kolumnie. Na każdej z nich jest rysunek kupki białego, a w przypadku ostatniej ikony czarnego proszku oraz podpis. Kolejno od góry są to: tlenek sodu, tlenek magnezu, tlenek miedzi. Kliknięcie wybranej powoduje wywołanie animacji wrzucenia danej substancji do probówki oraz wymieszania jej z wodą za pomocą szklanej bagietki. W przypadku tlenków sodu i magnezu powoduje to zmianę koloru zawartości probówki na fioletowy i zniknięcie z probówki wrzuconego proszku. W przypadku tlenku miedzi dwa do żadnej reakcji nie dochodzi, o czym informuje również napis po prawej stronie probówki. Zarówno po wrzuceniu do probówki tlenku sodu, jak i po wrzuceniu tlenku magnezu i odegraniu animacji po prawej stronie pojawia się sumaryczny i modelowy, czyli rysunkowy zapis reakcji. Dla tlenku sodu jest to równanie: Na2O plus H2O daje w efekcie dwa NaOH. Dla tlenku magnezu jest to równanie: MgO plus H2O daje w efekcie MgOH2.
Działanie tlenkami metali na wodę – symulacja
Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R1UsNFHF9bCDc
Odpowiedź: (Uzupełnij).
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Polecenie 7

Wykonano doświadczenie, w którym sprawdzono reaktywność wybranych tlenków metali z wodą. W tym celu do trzech probówek, zawierających wodę destylowaną z dodatkiem alkoholowego roztworu fenoloftaleiny, dodano kolejno tlenek sodu, tlenek magnezu i tlenek miedzi(II). Zawartość każdej probówki dokładnie wymieszano za pomocą szklanej bagietki. Zaznacz zdanie, które poprawnie opisuje obserwacje poczynione podczas doświadczenia.

RoRY1I4jBCEKp
Możliwe odpowiedzi: 1. We wszystkich probówkach roztwór przyjął malinowe zabarwienie., 2. Roztwór nie przyjął malinowej barwy w żadnej z probówek., 3. Roztwór przyjął malinowe zabarwienie w probówkach zawierających tlenek sodu i tlenek magnezu, natomiast pozostał bezbarwny w probówce z tlenkiem miedzi(II)., 4. Roztwór pozostał bezbarwny w probówkach zawierających tlenek sodu i tlenek magnezu, natomiast przyjął malinowe zabarwienie w probówce z tlenkiem miedzi(II).
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Jako drugą z laboratoryjnych metod otrzymywania wodorotlenków, można zastosować reakcję tlenków niektórych metali z wodą. Do wspomnianych należą tlenki metali aktywnych. Równanie omówionej reakcji chemicznej tlenków niektórych metali z wodą można opisać schematem:

tlenek metalu aktywnego+wodawodorotlenek

Tlenki, które w reakcji z wodą tworzą zasady (a więc wodorotlenki rozpuszczalne w wodzie), to tak zwane tlenki zasadotwórcze.

ij53HjGut9_d5e544

Podsumowanie

  • Wodorotlenki to związki chemiczne, zbudowane z kationów metali i anionów wodorotlenkowych, o wzorze ogólnym: MOHn.

  • Nazwy wodorotlenków tworzymy, dodając do słowa „wodorotlenek” nazwę wchodzącego w jego skład metalu (w dopełniaczu) oraz, w przypadku niektórych metali, jego wartościowość.

  • Wodorotlenki otrzymuje się w wyniku reakcji chemicznych niektórych metali z wodą oraz tlenków niektórych metali z wodą.

  • Wodne roztwory wodorotlenków dobrze rozpuszczalnych w wodzie (wszystkich wodorotlenków metali z 1. grupy układu okresowego i wybranych wodorotlenków metali z grupy 2.) nazywa się zasadami.

Praca domowa
1
Polecenie 8.1

Wykorzystując dostępne Ci źródła informacji oraz wiedzę zdobytą podczas analizy tego materiału, przygotuj infografikę przedstawiającą barwy wybranych wskaźników w środowisku o odczynie obojętnym i zasadowym.

RN5kU4PtCsayZ
Odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je w wyznaczonym polu.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Polecenie 8.1

Wykorzystując dostępne Ci źródła informacji oraz wiedzę zdobytą podczas analizy tego materiału, przyporządkuj wskaźnikom kwasowo‑zasadowym barwy, jakie przyjmują w roztworach o odczynie zasadowym.

RlMkGWCaMoP38
wywar z czerwonej kapusty Możliwe odpowiedzi: 1. niebieski, 2. zielony, 3. malinowy, 4. żółty uniwersalny papierek wskaźnikowy Możliwe odpowiedzi: 1. niebieski, 2. zielony, 3. malinowy, 4. żółty fenoloftaleina Możliwe odpowiedzi: 1. niebieski, 2. zielony, 3. malinowy, 4. żółty oranż metylowy Możliwe odpowiedzi: 1. niebieski, 2. zielony, 3. malinowy, 4. żółty
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
1
Polecenie 8.2

Zapisz równania reakcji chemicznych, oznaczonych na poniższym chemografie cyframi od 1 do 7. Pamiętaj, że każda z reakcji prowadzi do otrzymania odpowiedniego wodorotlenku. Napisz wzory (lub symbole) i nazwy substancji oznaczonych literami od A do H. Określ typ każdej z reakcji chemicznych (synteza, analiza, wymiana).

R1WXjHEqoWLan
Schemat reakcji
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R1MXs3ncOWNjx
Odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je w wyznaczonym polu.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Polecenie 8.2

Przyporządkuj poniższym reakcjom z udziałem wodorotlenków ich odpowiedni typ.

RuayxR5CluNd8
K2O+H2O2 KOH Możliwe odpowiedzi: 1. reakcja syntezy, 2. reakcja wymiany, 3. reakcja analizy 2 AlOH3Al2O3+3 H2O Możliwe odpowiedzi: 1. reakcja syntezy, 2. reakcja wymiany, 3. reakcja analizy NaOH+HClNaCl+H2O Możliwe odpowiedzi: 1. reakcja syntezy, 2. reakcja wymiany, 3. reakcja analizy
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
ij53HjGut9_d5e601

Słownik

sieć krystaliczna
sieć krystaliczna

pojęcie abstrakcyjne, matematyczne, oznaczające powtarzające się w przestrzeni upakowanie drobin (pod określonymi kątami i w określonej odległości)

wodorotlenek
wodorotlenek

związek chemiczny, zbudowany z kationów metalu i anionów wodorotlenkowych

zasada
zasada

wodny roztwór dobrze rozpuszczalnego wodorotlenku

wskaźniki kwasowo‑zasadowe
wskaźniki kwasowo‑zasadowe

(indykatory) substancje chemiczne, które zmieniają swoją barwę w zależności od odczynu środowiska (roztworu), w którym się znajdują

odczyn roztworu
odczyn roztworu

cecha charakteryzująca roztwory wodne; roztwór może mieć odczyn kwasowy (np. ocet), obojętny (np. wodny roztwór soli kuchennej) lub zasadowy (wodne roztwory wodorotlenków)

reakcja egzotermiczna
reakcja egzotermiczna

reakcja chemiczna, w wyniku której z układu reakcyjnego (doświadczalnego) do otoczenia wydziela się ciepło

ij53HjGut9_d5e660

Ćwiczenia

Pokaż ćwiczenia:
1
Ćwiczenie 1
RtiwaPhFnkCqb1
Ułóż schematy równań reakcji chemicznych, które prowadzą do otrzymania wodorotlenków. Wybierz odpowiednie elementy z listy. 1. woda, 2. tlenek niemetalu, 3. każdy metal, 4. tlenek metalu aktywnego, 5. wodorotlenek, 6. tlenek każdego metalu, 7. wodorotlenek + woda, 8. wodorotlenek + wodór, 9. tlen, 10. wodór, 11. wodór, 12. woda, 13. tlen, 14. wodorotlenek + tlen, 15. każdy niemetal +1. woda, 2. tlenek niemetalu, 3. każdy metal, 4. tlenek metalu aktywnego, 5. wodorotlenek, 6. tlenek każdego metalu, 7. wodorotlenek + woda, 8. wodorotlenek + wodór, 9. tlen, 10. wodór, 11. wodór, 12. woda, 13. tlen, 14. wodorotlenek + tlen, 15. każdy niemetal wodorotlenek
aktywny metal +1. woda, 2. tlenek niemetalu, 3. każdy metal, 4. tlenek metalu aktywnego, 5. wodorotlenek, 6. tlenek każdego metalu, 7. wodorotlenek + woda, 8. wodorotlenek + wodór, 9. tlen, 10. wodór, 11. wodór, 12. woda, 13. tlen, 14. wodorotlenek + tlen, 15. każdy niemetal 1. woda, 2. tlenek niemetalu, 3. każdy metal, 4. tlenek metalu aktywnego, 5. wodorotlenek, 6. tlenek każdego metalu, 7. wodorotlenek + woda, 8. wodorotlenek + wodór, 9. tlen, 10. wodór, 11. wodór, 12. woda, 13. tlen, 14. wodorotlenek + tlen, 15. każdy niemetal
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
1
Ćwiczenie 2
R1FCKFSKBhopY1
Uzupełnij równania reakcji otrzymywania wodorotlenków, przeciągając w luki odpowiednie symbole lub wzory chemiczne substancji oraz (jeśli to konieczne) współczynniki stechiometryczne. 1. H2, 2. 2 H2O, 3. CaOH2+H2, 4. 2 H2, 5. Na2O, 6. CaOH2+H2O, 7. CaOH2, 8. Na, 9. 2 Na +H2O2 NaOH
CaO+H2O 1. H2, 2. 2 H2O, 3. CaOH2+H2, 4. 2 H2, 5. Na2O, 6. CaOH2+H2O, 7. CaOH2, 8. Na, 9. 2 Na
1. H2, 2. 2 H2O, 3. CaOH2+H2, 4. 2 H2, 5. Na2O, 6. CaOH2+H2O, 7. CaOH2, 8. Na, 9. 2 Na +2 H2O2 NaOH+ 1. H2, 2. 2 H2O, 3. CaOH2+H2, 4. 2 H2, 5. Na2O, 6. CaOH2+H2O, 7. CaOH2, 8. Na, 9. 2 Na
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
1
Ćwiczenie 3
R1aeCtiVvjOLC1
Oceń prawdziwość poniższych zdań. Zaznacz Prawda, jeśli zdanie jest prawdziwe, lub Fałsz, jeśli jest fałszywe. Wszystkie metale reagują z wodą. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. W wyniku reakcji metalu aktywnego z wodą powstaje wodorotlenek i wydziela się wodór. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. W wyniku reakcji miedzi z wodą powstaje wodorotlenek miedzi. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Miedź jest metalem bardziej aktywnym niż sód. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. W wyniku reakcji tlenku potasu z wodą wydziela się wodór. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
2
Ćwiczenie 4
1

Znając zachowanie się miedzi, magnezu i sodu w wodzie z dodatkiem alkoholowego roztworu fenoloftaleiny, ustal, jakich metali użyto do kolejnych reakcji.

Rsmil4eqptJKl1
Aplikacja interaktywna składająca się z trzech pól, w które można przeciągnąć ikony umieszczone w kolumnie po prawej stronie okna aplikacji. Poniżej tych pustych pól znajdują się rysunki. Pod polem lewym jest to rysunek probówki z fioletową cieczą i podpisem Woda plus fenoloftaleina. Pod polem środkowym jest to rysunek probówki z fioletową cieczą oraz zapalonym palnikiem gazowym poniżej i podpisem Woda plus fenoloftaleina. Pod polem prawym jest to rysunek probówki z niebieską cieczą oraz zapalonym palnikiem gazowym poniżej i podpisem Woda plus fenoloftaleina. Ikony po prawej stronie przeznaczone do przeciągnięcia w odpowiednie miejsca reprezentują, licząc kolejno od góry, miedź, magnez i sód.
Źródło: GroMar Sp. z o. o., dostępny w internecie: epodreczniki.pl, licencja: CC BY-SA 3.0.
RIUwDyRvZ7ZwW
Uzupełnij luki w tekście w taki sposób, aby otrzymany tekst był prawdziwy. Metale 1.2. grupy układu okresowego reagują z 1. wywaru z czerwonej kapusty, 2. oranżu metylowego, 3. wodorotlenki, 4. wodór, 5. wodorem, 6. fenoloftaleiny, 7. szczeknięcie, 8. wodą, 9. kichnięcie, 10. woda, tworząc wodorotlenki. Drugim produktem tej reakcji jest gaz — 1. wywaru z czerwonej kapusty, 2. oranżu metylowego, 3. wodorotlenki, 4. wodór, 5. wodorem, 6. fenoloftaleiny, 7. szczeknięcie, 8. wodą, 9. kichnięcie, 10. woda, którego spalaniu towarzyszy charakterystyczny dźwięk, przypominający 1. wywaru z czerwonej kapusty, 2. oranżu metylowego, 3. wodorotlenki, 4. wodór, 5. wodorem, 6. fenoloftaleiny, 7. szczeknięcie, 8. wodą, 9. kichnięcie, 10. woda. Tlenki tych metali tych grup również reagują z wodą, dzięki czemu powstają 1. wywaru z czerwonej kapusty, 2. oranżu metylowego, 3. wodorotlenki, 4. wodór, 5. wodorem, 6. fenoloftaleiny, 7. szczeknięcie, 8. wodą, 9. kichnięcie, 10. woda. Można to w łatwy sposób zweryfikować poprzez rozpuszczenie któregoś z tlenków tych metali w wodzie z dodatkiem alkoholowego roztworu 1. wywaru z czerwonej kapusty, 2. oranżu metylowego, 3. wodorotlenki, 4. wodór, 5. wodorem, 6. fenoloftaleiny, 7. szczeknięcie, 8. wodą, 9. kichnięcie, 10. woda.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R1RGQEfIN6slj2
Ćwiczenie 5
Do podanych poniżej nazw wodorotlenków dopasuj wzory jonów, z których są one zbudowane.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
2
Ćwiczenie 6

Analizując informacje zawarte w poniższej tabeli, dopasuj do odpowiednich komórek nazwy wskaźników kwasowo‑zasadowych, którym odpowiadają podane barwy.

RhX0vYAyETiTL2
Tabela zawierająca informacje o nazwie wskaźnika kwasowo-zasadowego, a także o barwie, jaką przyjmuje wskaźnik w wodzie destylowanej oraz w wodnym roztworze wodorotlenku.
Źródło: dostępny w internecie: epodreczniki.pl, licencja: CC BY 3.0.
R5056WHxJqgSE
Łączenie par. Zdecyduj, czy podane stwierdzenia odnośnie do wskaźników kwasowo-zasadowych są prawdziwe czy fałszywe.. Niepoprawna odpowiedź. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Niepoprawna odpowiedź. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. A. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Niepoprawna odpowiedź. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
2
Ćwiczenie 7

Uczeń przeprowadził doświadczenie, zilustrowane na poniższym schemacie.

RzC3jLeIABdjI
Schemat
Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.
RXC1RlBXfjweI
Spośród podanych poniżej obserwacji zaznacz te, które faktycznie mógł odnotować uczeń, przeprowadzając ukazane na schemacie doświadczenie. Możliwe odpowiedzi: 1. W każdej ze zlewek zaobserwowano rozpuszczanie (roztwarzanie) się ciała stałego., 2. Rozpuszczanie (roztwarzanie) się ciała stałego zaobserwowano wyłącznie w zlewkach 14., 3. Rozpuszczanie (roztwarzanie) się ciała stałego zaobserwowano wyłącznie w zlewkach 23., 4. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, roztwór w każdej ze zlewek zabarwił się na malinowo., 5. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, w zlewkach 14 roztwór zabarwił się na malinowo., 6. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, w zlewkach 23 roztwór zabarwił się na malinowo., 7. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, w żadnej ze zlewek nie zaobserwowano wydzielania się gazu., 8. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, we wszystkich zlewkach zaobserwowano wydzielanie się gazu., 9. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, w zlewkach 14 zaobserwowano wydzielanie się gazu., 10. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, w zlewkach 23 zaobserwowano wydzielanie się gazu.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Uczeń przygotował cztery zlewki, w których znajdowała się woda destylowana z dodatkiem alkoholowego roztworu fenoloftaleiny. Następnie do każdej z nich wprowadził inny tlenek (wszystkie tlenki znajdowały się w postaci ciał stałych). Do zlewki nr 1 został dodany tlenek cynku, do zlewki nr 2 tlenek baru, do zlewki nr 3 tlenek potasu, a do zlewki nr 4 tlenek
żelaza(III).

RsHEuEG15lFCU
Spośród podanych poniżej obserwacji wybierz te, które faktycznie mógł odnotować uczeń, przeprowadzając opisane doświadczenie. Możliwe odpowiedzi: 1. W każdej ze zlewek zaobserwowano rozpuszczanie (roztwarzanie) się ciała stałego., 2. Rozpuszczanie (roztwarzanie) się ciała stałego zaobserwowano wyłącznie w zlewkach nr 14., 3. Rozpuszczanie (roztwarzanie) się ciała stałego zaobserwowano wyłącznie w zlewkach nr 23., 4. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, roztwór w każdej ze zlewek zabarwił się na malinowo., 5. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, w zlewkach nr 14 roztwór zabarwił się na malinowo., 6. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, w zlewkach nr 23 roztwór zabarwił się na malinowo., 7. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, w żadnej ze zlewek nie zaobserwowano wydzielania się gazu., 8. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, we wszystkich zlewkach zaobserwowano wydzielanie się gazu., 9. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, w zlewkach nr 14 zaobserwowano wydzielanie się gazu., 10. Po wprowadzeniu odpowiednich tlenków, w zlewkach nr 23 zaobserwowano wydzielanie się gazu.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
3
Ćwiczenie 8

W szkolnym laboratorium chemicznym przeprowadzono doświadczenie zilustrowane na poniższym schemacie.

RXTiJdEG2kLTo
Schemat
Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R1RltBdmnG6qS
Zdecyduj, które z poniższych informacji dotyczących zilustrowanego doświadczenia są prawdziwe, a które fałszywe. W obydwu kolbach zaobserwowano wydzielanie się bezbarwnego, bezwonnego gazu. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Po naniesieniu kropli na uniwersalny papierek wskaźnikowy roztworu, który uzyskano w wyniku przeprowadzonego doświadczenia w kolbie nr 2, zaobserwowano zmianę barwy papierka z żółtej na niebieską. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Po wprowadzeniu do roztworu, który uzyskano w wyniku przeprowadzonego doświadczenia w kolbie nr 1, kilku mililitrów wywaru z czerwonej kapusty, nie zaobserwowano zmiany zabarwienia wywaru.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Po zakończeniu doświadczenia, w obydwu kolbach znajdowały się wyłącznie klarowne, bezbarwne roztwory. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Na podstawie przeprowadzonego doświadczenia można jednoznacznie stwierdzić, że wapń jest metalem mniej aktywnym od glinu. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Po zakończeniu doświadczenia, w obydwu kolbach otrzymano roztwory o odczynie obojętnym. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

W szkolnym laboratorium chemicznym przeprowadzono pewne doświadczenie. Przygotowano dwie kolby stożkowe, do których nalano wody destylowanej. Do kolby nr 1 wprowadzono próbkę metalicznego glinu, a do kolby nr 2 próbkę metalicznego wapnia.

RkCl6HfTm9oWR
Łączenie par. Zdecyduj, które z poniższych informacji dotyczących opisanego doświadczenia są prawdziwe, a które fałszywe.. W obydwu kolbach zaobserwowano wydzielanie się bezbarwnego, bezwonnego gazu.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Po naniesieniu kropli na uniwersalny papierek wskaźnikowy roztworu, który uzyskano w wyniku przeprowadzonego doświadczenia w kolbie nr 2, zaobserwowano zmianę barwy papierka z żółtej na niebieską.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Po wprowadzeniu do roztworu, który uzyskano w wyniku przeprowadzonego doświadczenia w kolbie nr 1, kilku mililitrów wywaru z czerwonej kapusty, nie zaobserwowano zmiany zabarwienia wywaru.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Po zakończeniu doświadczenia, w obydwu kolbach znajdowały się wyłącznie klarowne, bezbarwne roztwory.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Na podstawie przeprowadzonego doświadczenia można jednoznacznie stwierdzić, że wapń jest metalem mniej aktywnym od glinu.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Po zakończeniu doświadczenia, w obydwu kolbach otrzymano roztwory o odczynie obojętnym.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
3
Ćwiczenie 9
RNhVaIyCUbRO2
Tabela zawierająca wzory sumaryczne wodorotlenków oraz ich nazwy w języku angielskim.
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Glossary

Bibliografia

Encyklopedia PWN.

Krzeczkowska M., Loch J., Mizera A., Repetytorium chemia. Liceum – poziom podstawowy i rozszerzony, Warszawa – Bielsko‑Biała 2010.

Litwin M., Styka‑Wlazło Sz., Szymońska J., To jest chemia 1. Chemia ogólna i nieorganiczna. Zakres roz szerzony, Warszawa 2012.

Pazdro K.  M., Chemia. Pierwiastki i związki nieorganiczne, Warszawa 2012.

bg‑gray3

Notatnik

R1X32TrpzqnOm
(Uzupełnij).
Źródło: Gromar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.