Sroka zwyczajna — wszystkie informacje i opis gatunku

Sroki — gdzie występują te gatunki ptaków?

Sroki, podobnie jak inne najpopularniejsze polskie ptaki, takie jak wróbel czy gołąb domowy spotkamy w Europie, Azji oraz w części Afryki. Żyją też one w Ameryce Północnej. W zależności od występowania wyróżniono szereg ich podgatunków m.in.:

• Pica pica – sroka zwyczajna, spotykana w Polsce, części Skandynawii, Bałkanów, oraz Azji,
• Pica pica asirensis – sroka arabska, żyjąca w Arabii Saudyjskiej,
• Pica pica bottanensis – sroka tybetańska, z terenów górskich Tybetu i Himalajów
• Pica pica camtschatica – sroka zielonooka, która występuje na Kamczatce.

Początkowo sroki zasiedlały jedynie zarośla i miejsca zadrzewione poza miastami. Obecnie można je spotkać również nawet w dużych metropoliach. Wybierają głównie siedliska w pobliżu siedzib ludzkich, żyją w koronach drzew, w ogrodach, a także parkach i zadrzewieniach śródpolnych. Nie przepadają za obszarami bezdrzewnymi ani gęstymi lasami.

Sroka — wygląd, charakter i rozmnażanie

Jak wygląda sroka?

Sroka jest łatwo rozpoznawalna po długim schodkowatym ogonie z metalicznym połyskiem, czarno białym ubarwieniu i niebiesko-zielonych, połyskujących skrzydłach. Ma ona czarny dziób oraz oczy. Jej długość ciała wynosi ok. 48 cm, z czego aż połowę stanowi ogon, a jej rozpiętość skrzydeł to ponad 60 cm.

Zwyczaje srok

Sroka to ptak wszędobylski i łatwo adaptujący się do nowych warunków. Jej stada mogą składać się z nawet setki osobników żyjących jak ogromna rodzina. Ptaki te należą do stworzeń hałaśliwych, ruchliwych, towarzyskich i są bardzo inteligentne, co potwierdza pozytywne przejście testu lustra. Podczas eksperymentu bowiem sroki widząc swoje odbicie w lustrze, dążyły do usunięcia kropki przyklejonej na piórach. Cechę tą przypisuje się jedynie niektórym ssakom takim jak małpy człekokształtne, delfiny i słonie.

Jak często wysiadywane są jaja ptaków?

Sroki wyprowadzają tylko jeden lęg w ciągu roku. Składają cztery do siedmiu jaj. Ich skorupki są jasnozielone lub niebieskie z brązowym nakrapianiem. Po 17-19 dniach wykluwają się z nich pisklęta, którymi opiekują się samiec i samica. Na ogół z każdego lęgu dorosłości dożywają trzy młode.

Kiedy młode opuszczają gniazdo?

Samica sroki wysiaduje jaja 17-18 dni. Przez co najmniej 20 dni pisklęta pozostają jeszcze w gnieździe. Zazwyczaj po 24 dniach od wylęgu są już one samodzielne.

Kto jest wrogiem sroki?

Najgroźniejsze dla srok są drapieżniki – kuny i jastrzębie. Doprowadziły one do znacznego zmniejszenia ilości srok zamieszkujących tereny bardziej wiejskie. Srokom zagrażają też ich więksi kuzyni pochodzący z rodziny krukowatych – wrony i kruki.

Czy sroka przynosi szczęście?

W mitologii germańskiej i celtyckiej sroka jest kojarzona ze śmiercią, a w chińskiej z radością oraz pomyślnością. Ogólnie spotkanie z nią oznacza, potrzebę zachowania ostrożności w życiu. Według wierzeń skrzecząca sroka to zapowiedź przybycia gości lub istotnych wydarzeń. Pojedyncza sroka uważana jest za symbol pecha, ale zobaczenie ich pary odczytuje się jako szczęśliwy zwiastun.

Czy sroki są pożyteczne?

Powszechnie panuje opinia, że sroki to szkodniki, które chętnie pożerają pisklęta innych ptaków oraz złodziejki błyszczących przedmiotów. Okazuje się jednak, że sroki nie lubią oraz unikają błyszczących i generujących refleksy rzeczy i wcale ich nie kradną. Mogą natomiast przywłaszczać sobie przedmioty przydatne im do budowy gniazda. Natomiast faktycznie są drapieżnikami i zjedzą nawet jaja oraz pisklęta innego gatunku. Warto jednak wiedzieć, że są to ptaki sprzyjające człowiekowi i odławiające szkodniki sadownicze.

Czym żywią się sroki?

W sroczej diecie znajdują się przede wszystkim:

• owady,
• pajęczaki,
• dżdżownice,
• żaby,
• jaszczurki,
• ślimaki,
• małe ssaki np. myszy i szczury.

Sroka nie gardzi nawet padliną czy śmieciami. Niestety reflektuje również na jaja i pisklęta drozdów oraz kosów Natomiast wśród jej pożywienia roślinnego znajdziemy nasiona zbóż, chwastów oraz jagody i owoce.

Podsumowanie

Jak widać, sroki nie cieszą się szczególną sympatią w naszym społeczeństwie, a szkoda, bo są to ptaki piękne i inteligentne. Nie da się jednak ukryć, że są drapieżnikami, choć odławiają również szkodniki niszczące sady. Jest to ptak ruchliwy i towarzyski i bardzo łatwy do rozpoznania po biało czarnym upierzeniu i długim ogonie, który jak się jednak okazuje, wbrew powszechnemu mniemaniu, wcale nie kradnie błyskotek. W obiegowej opinii kojarzy się jednak z próżnością i zwracającą uwagę powierzchownością.