Jak wygląda nawłoć kanadyjska?
Nawłoć kanadyjska jest wieloletnią rośliną zieloną z rodziny astrowatych. Jej nazwa ludowa brzmi "drzewko Matki Boskiej". Wywodzi się z Ameryki Północnej, ale przez lata rozpowszechniła się w całej Europie i Azji oraz na Dalekim Wschodzie, w południowej Australii i w Nowej Zelandii. W Polsce (w postaci zdziczałej) można ją spotkać na całym terytorium kraju, najczęściej występuje jednak w Małopolsce i w okolicach Lublina.
Nawłoć kanadyjska osiąga wysokość nawet do 1,5 metra, a jej sztywna pojedyncza łodyga jest wewnątrz pusta. Na powierzchni łodygi można zauważyć włoski, które w poszczególnych gatunkach występują w różnej obfitości. Liście nawłoci kanadyjskiej są kształtu lancetowatego, zaostrzone na obydwu końcach i ułożone skrętolegle - malejąco do góry. Brzegi blaszki liściowej są mocno piłkowane, z wyraźnie zaznaczonymi dwoma nerwami. Kwiaty nawłoci kanadyjskiej są skupione w koszyczkach (od 40 do nawet 4600 na jednym pędzie) i tworzą wiechę w kształcie piramidy. Owocami są niełupki, ich długość wynosi od 0,9 do 1,2 mm. Są pokryte delikatnym meszkiem i mają puch kielichowy, dzięki któremu przemieszczają się z wiatrem w momencie rozsiewu.
Nawłoć rozmnaża się, dzięki nasionom oraz wegetatywnie poprzez kłącza. Roślina jest długowieczna - jej poszczególne klony mogą żyć nawet przez 100 lat. Nawłoć kanadyjska kwitnie w okresie letnim, ale dzięki wysokiej odporności na niskie temperatury okres ten może trwać nawet do października.
Nawłoć pospolita a kanadyjska. Czym się różnią?
Nawłoć kanadyjska bywa mylona z innym często występującym gatunkiem - nawłocią pospolitą. Jak można je odróżnić? Podstawową różnicą jest to, że łodyga nawłoci kanadyjskiej jest owłosiona na całej długości, a nawłoć pospolita ma łodygę bez widocznego owłosienia. Posiada ona także duże kwiaty bez szypułek.
Nawłoć kanadyjska: właściwości lecznicze
Pomimo że roślina początkowo była uprawiana jako ziele ozdobne, to szybko zaniechano tej praktyki. Nawłoć kanadyjska bardzo szybko rozprzestrzenia się i wypiera inne rośliny, dlatego obecnie traktowana jest jako chwast. Przez wiele państw umieszczona została nawet na "czarnej liście" roślinnych gatunków inwazyjnych. Chociaż niektóre kraje europejskie wprowadziły ograniczenia w jej uprawie, to jednak rosnąca w stanie dzikim wykorzystywana jest w medycynie ludowej i niekonwencjonalnej. Nawłoć kanadyjska wykazuje bowiem cenne właściwości lecznicze.
Z jej korzeni Indianie przyrządzali wyciągi pozwalające na pobudzenie organizmu oraz jego wzmocnienie. Wykorzystywana była również do sporządzania mikstur działających przeczyszczająco i przeciwkaszlowo. Jest stosowana zewnętrznie - w kompresach przykładanych na miejsca obolałe (m.in. oparzenia). W roślinie zawarte są mikro- i makroelementy, flawonoidy, saponiny, antyoksydanty oraz sole mineralne, dzięki którym wykazuje ona działanie lecznicze.
Nawłoć kanadyjska działa:
- moczopędnie,
- przeciwbólowo,
- przeciwkaszlowo,
- napotnie,
- ściągająco,
- antyseptycznie,
- przeciwzapalnie,
- odtruwająco,
- przeciwgrzybicznie.
Nawłoć kanadyjska: zastosowanie
Zaliczana jest do znanych roślin leczniczych. Nawłoć kanadyjska zastosowanie znajduje przy wielu schorzeniach. Najczęściej za jej pomocą leczone są:
- kamica nerkowa,
- zapalenie pęcherza,
- kaszel,
- grypa i choroby oskrzeli,
- trądzik i inne problemy skórne,
- cukrzyca,
- gruźlica,
- artretyzm,
- astma,
- stany zapalne jamy ustnej oraz gardła.
Z nawłoci mogą być przyrządzane herbatki, syropy i nalewki oraz napary i wyciągi wykorzystywane pomocniczo przy terapiach konwencjonalnych. Nawłoć kanadyjska ma dobry wpływ na ciśnienie krwi, zmniejsza dolegliwości reumatyczne, a także może być stosowana jako płukanka do ust i gardła przy stanach zapalnych i infekcjach.
Należy jednak pamiętać, że ziołoterapia nie może zastąpić leczenia konwencjonalnego, a jedynie je uzupełniać i to pod warunkiem, że lekarz prowadzący zostanie o tym poinformowany i wyrazi zgodę na włączenie takiego działania do leczenia. Nieodpowiednio stosowane zioła mogą pogorszyć stan pacjenta, dlatego nigdy nie powinno się tego robić bez konsultacji z lekarzem.
Nawłoć kanadyjska: przeciwwskazania do stosowania
Pomimo swoich właściwości leczniczych nawłoć kanadyjska może wywoływać skutki uboczne. Mikstur sporządzonych z nawłoci kanadyjskiej powinny unikać osoby z ostrą niewydolnością nerek oraz serca. Nie powinny spożywać jej również kobiety w ciąży i dzieci poniżej 12. roku życia.
Nawłoć kanadyjska: dawkowanie
Nawłoć kanadyjska powinna być precyzyjnie dawkowana. Dzienna dawka powinna wynosić:
- suchy wyciąg – od 350 do 450 mg - 3 razy dziennie,
- syrop – od 0,5 do 2 ml - do 3 razy na dobę,
- herbatka – 1-2 łyżeczki suszu na szklankę wody.
Kuracja nie powinna trwać dłużej niż 4 tygodnie.
Zobacz też: Bluszczyk kurdybanek - już można go zbierać. Właściwości, jak go stosować
