Filozofia i wartości. Tom II

Publikacja jest kontynuacją tomu Filozofia i wartości I. Autor porusza w niej różne zagadnienia filozoficzne: od bardzo konkretnych po abstrakcyjne. W tej rozmaitości dochodzi pośrednio do głosu przeświadczenie, że filozofia jest uniwersalna. Nie ma w niej specjalizacji: można mówić o wszystkim – jak za Sokratesa. Tym między innymi różni się od nauki.
Drugie wydanie tekstów prof. Bogusława Wolniewicza (pierwsze w WUW).

Filozofia nie żywi się starymi książkami, lecz zagadką istnienia i wyzwaniem, jakie jej niesie duch czasu. Stare księgi bywają pomocne, ale są jak światła odblaskowe: świecą tylko wtedy, gdy je oświetla myśl nowa. Albo jeszcze inaczej, i już bez żadnej metafory: uprawianie filozofii nie polega na k o m e n t o w a n i u filozoficznych t e k s t ó w, lecz na r o z s t r z y g a n i u filozoficznych z a g a d n i e ń.
Bogusław Wolniewicz, O sytuacji we współczesnej filozofii

[…] porusza się tu sprawy nader różne, od bardzo konkretnych po całkiem abstrakcyjne. W tej rozmaitości dochodzi pośrednio do głosu przeświadczenie autora, że filozofia jest uniwersalna. Nie ma w niej specjalizacji: można mówić o wszystkim – jak za Sokratesa. Tym, między innymi, różni się od nauki.
Ze Wstępu

******

Philosophy and Values II

The publication is a continuation of Philosophy and Values I. The author deals with various philosophical issues: from very specific ones to the completely abstract. From this diversity indirectly emerges the belief in philosophy being universal. There are no specialisations: everything can be discussed.

Keywords: philosophy, philosophy of values, theoretical philosophy, practical philosophy, Bayle, Fleck, Elzenberg, Constant, Schaff, Kant.

Interview with Marek Kądzielski Poland Daily Live

Bogusław Wolniewicz (ur. 1927 w Toruniu, zm. 2017 w Warszawie) – w latach 1947–1951 studia na UMK pod kierunkiem Tadeusza Czeżowskiego i Henryka Elzenberga, do 1953 roku asystent w Katedrze Logiki UMK, w latach 1954–1955 robotnik, bibliotekarz, tłumacz, od 1956 roku wykładowca logiki i filozofii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku.
W 1962 roku doktorat na UMK, w 1963 roku z inicjatywy Adama Schaffa przeniesiony na Uniwersytet Warszawski, tam w 1967 roku – docent, w 1982 roku – profesor nadzwyczajny, w 1990 roku – profesor zwyczajny, w latach 1969–1972 kierownik Zakładu Filozofii UW, w latach 1991–1999 kierownik Zakładu Filozofii Religii UW, od 1997 roku na emeryturze, w czerwcu 1999 roku usunięty z uczelni przez radę Wydziału Filozofii i Socjologii UW.
W latach 1956–1981 członek PZPR, do 1970 roku aktywny, w 1967 roku wykłady na University of Chicago, w 1972 roku – na Temple University w Filadelfii, w latach 2004–2009 współpraca z Radiem Maryja, po 1989 roku liczne wystąpienia prasowe i telewizyjne.