istny (istna)

  • istny (istna) zwykle ten istny (ta istna) wych. z użycia 1. [ten właśnie, ów]: Zakryłem się wycieraczką, a ta istna wrzasnęła. Wróg klasowy węszy. Ten istny, znaczy Kokot dyrektor, chciał mnie upić. Jeżeli mnie coś boli, mówma, to powiem temu istnemu prosto w oczy, ale nigdy za jego plecami. 2. [żartobliwie o narzeczonym lub narzeczonej]: A tyn jeji istny uciyk do Niymiec, to zaś za Ignaca wyszła. Inform. Przyjdzie Staśku, ta jego istno i Zyga. Inform.

sieci społecznościowe