Migdałowiec

Migdały w piernikowym cukrze

Przepis:
  • 100 ml wody
  • 200 ml cukru
  • 300 g migdałów
  • 1 łyżeczka przyprawy do piernika (my przygotowujemy ją sami przepis poniżej)

Przyprawa korzenna (do piernika):

  • 2 łyżeczki mielonego cynamonu
  • 1 łyżeczka mielonej gałki muszkatołowej
  • po pół łyżeczki mielonego imbiru i anyżku
  • 4 zmielone goździki
  • szczypta mielonego pieprzu
Przygotowanie:

Składniki mieszamy i przesypujemy do zakręcanego słoiczka. Blachę wykładamy papierem, na który później wysypiemy gotowe migdały. Do patelni z grubym dnem wsypujemy cukier i zalewamy wodą.Ustawiamy ją na palniku i zagotowujemy. Dodajemy przyprawę do piernika i dokładnie mieszamy. Następnie dodajemy migdały w skórkach. Dokładnie całość mieszamy, tak by migdały całe oblane były karmelem z przyprawami. Gotujemy migdały ok. 8 minut.

Pod koniec gotowania cukier z przyprawami zacznie ponownie się krystalizować. Jeśli wolicie migdały w karmelu, możecie podgrzewać je dłużej, tak by cukier się rozpuścił.

Migdał czy też migdałowiec (Prunus dulcis) to jedno z najwcześniej udomowionych drzew orzechowych Starego Świata, dorasta do 10 metrów wysokości (w niektórych źródłach podaje się, że nawet do 30 m) i pochodzi z rodziny różowatych.

Pięknie kwitnie na biało lub różowo jeszcze przed rozwojem liści, co sprawiło, że np. w Hiszpanii jest używany jako roślina parkowa.

Migdałowiec, Prunus dulcis, fot. Domena Publiczna, Wikipedia

Rośnie dziko w Azji Mniejszej, Iranie i zachodniej Azji Środkowej. W miejscach występowania uprawiany był od dawna. Już w X w p.n.e. dotarł do Chin, do Grecji zaś 5 wieków później. Rozpowszechnił się w dużej części Imperium Rzymskiego.

Migdałowiec, Prunus dulcis, fot. I.Leidus, Domena Publiczna, Wikipedia

W VIII w. uprawiano go na południu Francji, dzisiaj uprawiany jest w Hiszpanii, Włoszech, Portugalii i Francji, a także w Kalifornii, południowej Afryce i Australii.

Wrócimy jednak to tego, co zjadamy. Owocem migdałowca jest szarozielony, spłaszczony, o włóknistym i niejadalnym mezokarpie, pestkowiec. 

Kiedy owoc pęka, wypada z niego pestka, wewnątrz której znajdujemy zjadane przez nas nasiona tego drzewa. Osadzone są one w twardej okrywie (endokarpie) i wydobywa się je mechanicznie. Nasiona zawierają nawet 60% tłuszczu i 20% białka. 

Wykorzystuje się je w przemyśle spożywczym: do produkcji słodyczy, masła migdałowego, pasty migdałowej, marcepanu, znanych na całym świecie makaroników i do produkcji wegańskich lodów.

Migdałowiec, Prunus dulcis, fot. A. Butko, Domena Publiczna, Wikipedia

Migdał ma dwie odmiany botaniczne: słodką i gorzką. Te ostatnie w swoich nasionach mają glikozyd amygdalinę. Substancja ta w niektórych warunkach może przekształcić się w toksyczny cyjanowodór, ale trójgliceryd ekstrahowany z migdałów i znany jako olejek migdałowy używany jest przy produkcji kosmetyków i słodyczy. Gorzki olejek migdałowy ma też zastosowanie w farmacji i do aromatyzowania likierów.

Otręby (wytłoki) migdałowe bywają też stosowane do mycia bardzo wrażliwej skóry i w innych celach kosmetycznych. Wyciskany z nasion płyn tzw. orszada jest bardzo pożywna i smaczna. W starożytności z drewna migdałowca robiono berła dla królów, wierzono, że drewno to posiada tajemniczą moc, która przechodzi na króla.

Ogród Botaniczny
Uniwersytetu Warszawskiego

Aleje Ujazdowskie 4
00-478 Warszawa

Ogród
Oaza przyrody w wielkim mieście

Ogród jest czynny
codziennie
w godz. 10.00 – 18.00
KASY są czynne do godz. 17.00

Szklarnie
Tropikalny las w centrum Warszawy

Szklarnie są czynne
od wtorku do niedzieli
w godz. 10.00 – 18.00
KASY są czynne do godz. 17.00
Instytucje wspierające

Używamy plików cookie, aby poprawić komfort korzystania z naszej witryny. Przeglądając tę stronę, zgadzasz się na używanie przez nas plików cookie.

Więcej Akceptuję