What do you think?
Rate this book
Rzeki płyną, jak chcą
Kolejna znakomita powieść Ałbeny Grabowskiej to polski odpowiednik Małych kobietek.
Klara, Róża i Amelka. Panny Terechowiczówny. Przed wojną jeździły z rodzicami do wód, mieszkały w wytwornym pensjonacie, a matka pilnowała, by parasolkami chroniły delikatną cerę przed słońcem. Rok 1914 wywrócił życie sióstr, podobnie jak milionów ludzi w Europie, do góry nogami. Ojciec poszedł na front, majątek bez jego opieki szybko zaczął podupadać.
Lata mijają. Matka na przemian rozpacza i modli się, Róża wciąż jest trzpiotką, a Klara, mimo protestów starej służącej Ludwiżanki, urabia sobie ręce po łokcie. Amelia wbrew woli zszokowanej rodziny udaje się na szkolenie do szpitala wojskowego w Warszawie. Jednak to zaledwie grom przed prawdziwą burzą. Po kilku miesiącach zawiadamia bowiem rodzinę, że wraca do rodzinnego majątku z... mężem. Żołnierzem, którego poznała w szpitalu.
Kim jest mąż Amelii? Jak jego obecność w dworze wpłynie na życie Klary, Róży i ich matki? Czy Amelia może być pewna uczuć męża?
Klara, Róża i Amelka. Panny Terechowiczówny. Przed wojną jeździły z rodzicami do wód, mieszkały w wytwornym pensjonacie, a matka pilnowała, by parasolkami chroniły delikatną cerę przed słońcem. Rok 1914 wywrócił życie sióstr, podobnie jak milionów ludzi w Europie, do góry nogami. Ojciec poszedł na front, majątek bez jego opieki szybko zaczął podupadać.
Lata mijają. Matka na przemian rozpacza i modli się, Róża wciąż jest trzpiotką, a Klara, mimo protestów starej służącej Ludwiżanki, urabia sobie ręce po łokcie. Amelia wbrew woli zszokowanej rodziny udaje się na szkolenie do szpitala wojskowego w Warszawie. Jednak to zaledwie grom przed prawdziwą burzą. Po kilku miesiącach zawiadamia bowiem rodzinę, że wraca do rodzinnego majątku z... mężem. Żołnierzem, którego poznała w szpitalu.
Kim jest mąż Amelii? Jak jego obecność w dworze wpłynie na życie Klary, Róży i ich matki? Czy Amelia może być pewna uczuć męża?
368 pages, Paperback
First published April 13, 2021
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 52 reviews
April 19, 2021
Trzy siostry, Wielka Wojna i miłość… Autorka uwielbianego „Stulecia Winnych” i „Matek i córek”, czyli Ałbena Grabowska znów snuje opowieść z wielką historią w tle...
Ałbena Grabowska chwyta za serce już od pierwszych stron! Wielka historia, wielka niewiadoma i trzy młode kobiety w nią uwikłane. A do tego mężczyźni. Mężczyźni, którzy w ich progach z początku pojawiają się niczym rycerze na białych koniach, jednak zamiast wybawiać – sieją zniszczenie i rozpacz. Z początku „Rzeki płyną, jak chcą” przypominają sielankową opowieść, w której perypetie siostrzano-sercowe dominują ponad wszystko inne. Na odosobnionym dworze czuć atmosferę izolacji, zamknięcia, swoistej bańki, w której unoszą się nieświadome prawdy bohaterki. Bańka jednak wkrótce pęka z impetem tak, by każdą z postaci naznaczyć niezmywalnym piętnem pokrętnego losu. Losu, którego nie sposób przewidzieć, bo marzenia to jedno, oczekiwania to drugie, a życie swoje, jak zawsze. Losu, który nie oszczędza ani swoich bohaterek, ani czytelników – Wielka Wojna i jej polskie dziedzictwo niosą nadzieję, ale też rozpacz, niosą poświęcenie, ale też niepewność. A finał opowieści zostawia największą możliwą niewiadomą.
Z zachwytem pochłaniałam kolejne strony najnowszej powieści Ałbeny Grabowskiej, spoglądając w niebo z nadzieją, że może uda mi się wydłużyć tę przyjemność w nieskończoność. Niestety – wszystko co tak smakowite, szybko się kończy… I nie będzie kontynuacji!
Ałbena Grabowska chwyta za serce już od pierwszych stron! Wielka historia, wielka niewiadoma i trzy młode kobiety w nią uwikłane. A do tego mężczyźni. Mężczyźni, którzy w ich progach z początku pojawiają się niczym rycerze na białych koniach, jednak zamiast wybawiać – sieją zniszczenie i rozpacz. Z początku „Rzeki płyną, jak chcą” przypominają sielankową opowieść, w której perypetie siostrzano-sercowe dominują ponad wszystko inne. Na odosobnionym dworze czuć atmosferę izolacji, zamknięcia, swoistej bańki, w której unoszą się nieświadome prawdy bohaterki. Bańka jednak wkrótce pęka z impetem tak, by każdą z postaci naznaczyć niezmywalnym piętnem pokrętnego losu. Losu, którego nie sposób przewidzieć, bo marzenia to jedno, oczekiwania to drugie, a życie swoje, jak zawsze. Losu, który nie oszczędza ani swoich bohaterek, ani czytelników – Wielka Wojna i jej polskie dziedzictwo niosą nadzieję, ale też rozpacz, niosą poświęcenie, ale też niepewność. A finał opowieści zostawia największą możliwą niewiadomą.
Z zachwytem pochłaniałam kolejne strony najnowszej powieści Ałbeny Grabowskiej, spoglądając w niebo z nadzieją, że może uda mi się wydłużyć tę przyjemność w nieskończoność. Niestety – wszystko co tak smakowite, szybko się kończy… I nie będzie kontynuacji!
August 6, 2021
4.75 nie wiem co mam myśleć o końcu…
July 1, 2021
3,5
Ciekawa powieść, która nabiera tempa i trzyma w niepewności aż do końca. Mam szczerą nadzieję, że Ałbena postanowi kontynuować losy Terechowiczów, zwłaszcza, że pozostało wiele niezamkniętych wątków.
Ciekawa powieść, która nabiera tempa i trzyma w niepewności aż do końca. Mam szczerą nadzieję, że Ałbena postanowi kontynuować losy Terechowiczów, zwłaszcza, że pozostało wiele niezamkniętych wątków.
December 22, 2023
Za bohaterów i zakończenie - kocham Panią Ałbenę!
August 5, 2021
Staś to krasz
October 9, 2022
3,5
Przewidywalna, brak pomysłu na zakończenie
Przewidywalna, brak pomysłu na zakończenie
April 3, 2024
3.5 + połówka z sympatii do autorki oraz jej stylu
July 4, 2021
Małe Kobietki osadzone w czasach I Wojny Światowej i odradzającej się II RP
August 18, 2021
Proszę powiedzcie mi, że będzie druga część
November 11, 2021
Ałbena Grabowska mnie nie zawiodła. Potrafi ładnie pisać, tworzyć ciekawe postaci, dobrze punktować ich cechy charakterystyczne i przekonująco korelować je z czasami w których żyją. Audiobooka ładnie czyta Marta Markowicz.
Wiodącą postacią jest najstarsza Terechowiczówna, Klara. W 1914 roku ojciec poszedł na wojnę i wszelki słuch o nim zaginął. Średnia siostra, Amelia, pracowała w szpitalu i stamtąd przywozi do rodzinnego domu męża, Jana, którym opiekowała się gdy został ciężko ranny na polu walki. Najmłodsza, trzpiotowata Róża jest zadurzona w atrakcyjnym i bogatym Henryku i nie wyobraża sobie, że mogłaby nie zostać jego żoną. Dwudziestotrzyletnia Klara nie czuje się starą panną, mimo że wszyscy, łącznie z matką, uważają, że to ona powinna jako pierwsza stanąć na ślubnym kobiercu. Klara jest piękna, mądra i za prawdziwą miłością tęskni. Mężczyźni szaleją na jej punkcie, w kobietach budzi zawiść, ale….
Relacje między siostrami i mężczyznami w kręgu ich zainteresowań, choć oczywiście obciążone konwenansami narzuconymi przez epokę, opisane są z zadziwiająco dużą dozą wiarygodności, ciepła i subtelności. Chciałabym wierzyć, że przygody Klary w finałowych scenach powieści dają nadzieję, że „Rzeki płyną, jak chcą” to dopiero pierwsza część serii.
Tym bardziej, że czasy są ciekawe, przełomowe dla kraju, a opowieść o nich również daleka jest w tym tomie od domknięcia. Wojna majątek Terechowiczów omija, ale zachowanie stacjonujących w okolicy Rosjan zależy nie tylko od sytuacji na frontach, także od zmian w ojczyźnie zaborców. Natomiast pandemia hiszpanki zbiera żniwo zarówno w rosyjskich koszarach, jak i wśród polskiej ludności cywilnej. W 1918 roku, kiedy Rosjanie opuszczają Warszawę, włóczący się w okolicy dezerterzy z jednej strony budzą uzasadnioną grozę, lecz z drugiej podsycają polityczną gorączkę na temat przyszłości Polski. Ulegają jej nawet kobiety, szczególnie takie jak Klara czy jej przyjaciółka Helena, siostra Henryka, którym juź wcześniej dość blisko było do sufrażystek, marzących o prawach wyborczych kobiet.
Wydarzenia tworzące historyczne tło powieści przekonująco wplecione są w prywatne losy bohaterów. Jeśliby autorka rzeczywiście porwała się na nową rodzinną sagę z elementami historical fiction, nie uniknęłaby zapewne porównań ze Stuleciem Winnych. Uważam, że bardziej kameralny cykl mógłby być pod pewnymi względami nawet ciekawszy niż poprzedni. Na jakiekolwiek spekulacje na ten temat jest oczywiście za wcześnie, tym bardziej że opowieść o dalszych losach rodziny Terechowiczów prawdopodobnie w ogóle nie powstanie.
Wiodącą postacią jest najstarsza Terechowiczówna, Klara. W 1914 roku ojciec poszedł na wojnę i wszelki słuch o nim zaginął. Średnia siostra, Amelia, pracowała w szpitalu i stamtąd przywozi do rodzinnego domu męża, Jana, którym opiekowała się gdy został ciężko ranny na polu walki. Najmłodsza, trzpiotowata Róża jest zadurzona w atrakcyjnym i bogatym Henryku i nie wyobraża sobie, że mogłaby nie zostać jego żoną. Dwudziestotrzyletnia Klara nie czuje się starą panną, mimo że wszyscy, łącznie z matką, uważają, że to ona powinna jako pierwsza stanąć na ślubnym kobiercu. Klara jest piękna, mądra i za prawdziwą miłością tęskni. Mężczyźni szaleją na jej punkcie, w kobietach budzi zawiść, ale….
Relacje między siostrami i mężczyznami w kręgu ich zainteresowań, choć oczywiście obciążone konwenansami narzuconymi przez epokę, opisane są z zadziwiająco dużą dozą wiarygodności, ciepła i subtelności. Chciałabym wierzyć, że przygody Klary w finałowych scenach powieści dają nadzieję, że „Rzeki płyną, jak chcą” to dopiero pierwsza część serii.
Tym bardziej, że czasy są ciekawe, przełomowe dla kraju, a opowieść o nich również daleka jest w tym tomie od domknięcia. Wojna majątek Terechowiczów omija, ale zachowanie stacjonujących w okolicy Rosjan zależy nie tylko od sytuacji na frontach, także od zmian w ojczyźnie zaborców. Natomiast pandemia hiszpanki zbiera żniwo zarówno w rosyjskich koszarach, jak i wśród polskiej ludności cywilnej. W 1918 roku, kiedy Rosjanie opuszczają Warszawę, włóczący się w okolicy dezerterzy z jednej strony budzą uzasadnioną grozę, lecz z drugiej podsycają polityczną gorączkę na temat przyszłości Polski. Ulegają jej nawet kobiety, szczególnie takie jak Klara czy jej przyjaciółka Helena, siostra Henryka, którym juź wcześniej dość blisko było do sufrażystek, marzących o prawach wyborczych kobiet.
Wydarzenia tworzące historyczne tło powieści przekonująco wplecione są w prywatne losy bohaterów. Jeśliby autorka rzeczywiście porwała się na nową rodzinną sagę z elementami historical fiction, nie uniknęłaby zapewne porównań ze Stuleciem Winnych. Uważam, że bardziej kameralny cykl mógłby być pod pewnymi względami nawet ciekawszy niż poprzedni. Na jakiekolwiek spekulacje na ten temat jest oczywiście za wcześnie, tym bardziej że opowieść o dalszych losach rodziny Terechowiczów prawdopodobnie w ogóle nie powstanie.
April 20, 2021
Niezaprzeczalnie Ałbena Grabowska kojarzona jest z sagą „Stulecie Winnych”, na podstawie której powstał telewizyjny serial. Tytułowych Winnych czytelnik poznaje w przededniu pierwszej wojny światowej, by finalnie na kartach powieści obserwować wydarzenia z końca XX w. W najnowszej powieści „Rzeki płyną, jak chcą” autorka zabiera czytelnika do Niebielowa, majątku Terechowiczów. To historia trzech sióstr Amelii, Klary i Róży, z wojenną zawieruchą w tle. Jest rok 1914 i nastaje nowa rzeczywistość.
„Rzeki płyną, jak chcą” to przede wszystkim historia o rodzinie. Wielka Wojna zmusza do zmiany priorytetów i przewartościowania dotychczasowych założeń. Czas wystawia na próbę i zmusza do walki o swoje prawa. Rozważna Klara, praktyczna Amelia i trzpiotka Róża. Trzy siostry, które łączy więź krwi, a dzieli praktycznie wszystko. Jednak to ciągle są jednostki, które marzą i czują. Kiedy Amelia wraca do domu ze świeżo poślubionym Janem życie wszystkich wywraca się do góry nogami.
Nowej powieści Ałbeny Grabowskiej blisko do sagi, szczególnie w jej pierwszej części wyczuwalny jest klimat znany ze „Stulecia Winnych”. Jak na klasyczną sagę jest jednak za mało wątków. Szczególnie druga część powieści wydaje się pisana na szybko, a wątki kreowane lekko na siłę. Kiedy do fabuły wkracza rzeka, liczyłam na szczyptę magii znanej szeptuchom – tu tego zabrakło.
Wielka wojna i wielka miłość. Wielkie nadzieje i wielkie rozczarowania. Losy bohaterów są burzliwe, a siostry pełne temperamentu. Czas leczy rany, a każdy dzień wzbogaca o nowe doświadczenia. Przyjdzie moment, że wszystko będzie się komplikować, miłość mylić z wdzięcznością, a trudnych wyborów nie ominą konsekwencje. Mimo średniej objętości jest to książka bogata w treści. Choć czyta się szybko i z rosnącą przyjemnością nie jest to powieść idealna – a tym samym nie jest to najlepsza książka autorki. Mimo tego – polecam fanom Ałbeny Grabowskiej i lubiącym klimaty literatury zabarwionej historią.
„Rzeki płyną, jak chcą” to przede wszystkim historia o rodzinie. Wielka Wojna zmusza do zmiany priorytetów i przewartościowania dotychczasowych założeń. Czas wystawia na próbę i zmusza do walki o swoje prawa. Rozważna Klara, praktyczna Amelia i trzpiotka Róża. Trzy siostry, które łączy więź krwi, a dzieli praktycznie wszystko. Jednak to ciągle są jednostki, które marzą i czują. Kiedy Amelia wraca do domu ze świeżo poślubionym Janem życie wszystkich wywraca się do góry nogami.
Nowej powieści Ałbeny Grabowskiej blisko do sagi, szczególnie w jej pierwszej części wyczuwalny jest klimat znany ze „Stulecia Winnych”. Jak na klasyczną sagę jest jednak za mało wątków. Szczególnie druga część powieści wydaje się pisana na szybko, a wątki kreowane lekko na siłę. Kiedy do fabuły wkracza rzeka, liczyłam na szczyptę magii znanej szeptuchom – tu tego zabrakło.
Wielka wojna i wielka miłość. Wielkie nadzieje i wielkie rozczarowania. Losy bohaterów są burzliwe, a siostry pełne temperamentu. Czas leczy rany, a każdy dzień wzbogaca o nowe doświadczenia. Przyjdzie moment, że wszystko będzie się komplikować, miłość mylić z wdzięcznością, a trudnych wyborów nie ominą konsekwencje. Mimo średniej objętości jest to książka bogata w treści. Choć czyta się szybko i z rosnącą przyjemnością nie jest to powieść idealna – a tym samym nie jest to najlepsza książka autorki. Mimo tego – polecam fanom Ałbeny Grabowskiej i lubiącym klimaty literatury zabarwionej historią.
April 22, 2021
Wow! Pani Ałbena to potrafi zaskoczyć! Nie spodziewałam się po tej powieści takiego szoku na końcu.
Od kilku lat jestem fanką Pani Grabowskiej i jej powieści, które z pozoru tak zwyczajne, a jednak poruszają zawsze ważne tematy. Tak było i w tym przypadku.
Jako największa fanka ,,Stulecia Winnych'' musiałam przeczytać i tę powieść, ponieważ zaciekawił mnie już sam opis - 3 siostry, wojna w tle, rodzinne zagadki, tajemnice, problemy. Niby nic, a mnie to bardzo fascynuje. Z książkami Pani Ałbeny mam już tak, że po prostu zaczynam czytać i już wiem, że będą dobre! I tutaj również tak było! ;)
Nie ma co mówić, ale autorka wie jak oddać klimaty dawnych lat, klimat wsi. Coś niesamowitego. Czytając czułam się, jakbym sama była w Niebielowie na dworze u Państwa Terechowiczów.
Poznajemy 3 siostry - Klarę, Różę i Amelię. Każda z nich jest inna, każda skrywa jakąś tajemnicę. Klara jest bardzo pracowita, praktyczna. Mimo, że jest panienką ze dworu oporządza kury, pomaga w kuchni i ciężko pracuje w polu. Róża to mała trzpiotka, buja w obłokach i sprawia niekiedy wrażenie, jakby nie miała pojęcia, co dzieje się wokół niej, a Amelia jest z nich trzech najbardziej tajemnicza, ponieważ któregoś dnia obwieszcza nagle, iż wraca z Warszawy - gdzie pracowała tam jako pielęgniarka - z mężem, o którym nikt nic nie wie, a sama decyzja Amelii o zamążpójściu wzbudza niemałe zaskoczenie.
Losy sióstr się przeplatają, pojawiają się zagadki, problemy, ale także chwile radości i błogiego spokoju. Dużą uwagę zwracają wypowiedzi starej służącej - Ludwiżanki - kobieta co prawda nie potrafi czytać, natomiast świetnie odczytuje ludzkie emocje, uczucia, jej rady są niezastąpione.
Do samego końca akcja toczyła się płynnie, spokojnie, natomiast ostatnie strony wbiły mnie w fotel! Takiego rozwiązania spraw w życiu bym się nie spodziewała.
Ponadto powieść bogata jest w masę motywów, które z pewnością mogą przydać się na maturze! :D
Motyw dworu, rzeki, nieszczęśliwej miłości, wsi, w pewnym sensie motyw matki cierpiącej.
Bardzo polecam! Dla osób lubiących literaturę obyczajową z tłem historycznym i błogością polskiej wsi! ;)
5/5
Od kilku lat jestem fanką Pani Grabowskiej i jej powieści, które z pozoru tak zwyczajne, a jednak poruszają zawsze ważne tematy. Tak było i w tym przypadku.
Jako największa fanka ,,Stulecia Winnych'' musiałam przeczytać i tę powieść, ponieważ zaciekawił mnie już sam opis - 3 siostry, wojna w tle, rodzinne zagadki, tajemnice, problemy. Niby nic, a mnie to bardzo fascynuje. Z książkami Pani Ałbeny mam już tak, że po prostu zaczynam czytać i już wiem, że będą dobre! I tutaj również tak było! ;)
Nie ma co mówić, ale autorka wie jak oddać klimaty dawnych lat, klimat wsi. Coś niesamowitego. Czytając czułam się, jakbym sama była w Niebielowie na dworze u Państwa Terechowiczów.
Poznajemy 3 siostry - Klarę, Różę i Amelię. Każda z nich jest inna, każda skrywa jakąś tajemnicę. Klara jest bardzo pracowita, praktyczna. Mimo, że jest panienką ze dworu oporządza kury, pomaga w kuchni i ciężko pracuje w polu. Róża to mała trzpiotka, buja w obłokach i sprawia niekiedy wrażenie, jakby nie miała pojęcia, co dzieje się wokół niej, a Amelia jest z nich trzech najbardziej tajemnicza, ponieważ któregoś dnia obwieszcza nagle, iż wraca z Warszawy - gdzie pracowała tam jako pielęgniarka - z mężem, o którym nikt nic nie wie, a sama decyzja Amelii o zamążpójściu wzbudza niemałe zaskoczenie.
Losy sióstr się przeplatają, pojawiają się zagadki, problemy, ale także chwile radości i błogiego spokoju. Dużą uwagę zwracają wypowiedzi starej służącej - Ludwiżanki - kobieta co prawda nie potrafi czytać, natomiast świetnie odczytuje ludzkie emocje, uczucia, jej rady są niezastąpione.
Do samego końca akcja toczyła się płynnie, spokojnie, natomiast ostatnie strony wbiły mnie w fotel! Takiego rozwiązania spraw w życiu bym się nie spodziewała.
Ponadto powieść bogata jest w masę motywów, które z pewnością mogą przydać się na maturze! :D
Motyw dworu, rzeki, nieszczęśliwej miłości, wsi, w pewnym sensie motyw matki cierpiącej.
Bardzo polecam! Dla osób lubiących literaturę obyczajową z tłem historycznym i błogością polskiej wsi! ;)
5/5
June 13, 2021
Akcja tej powieści toczy się podczas I Wojny Światowej, a jej bohaterkami są trzy siostry Terechowiczówny: rozważna, odpowiedzialna i pracowita Klara, buntownicza Amelia, która postanawia podjąć pracę jako pielęgniarka w szpitalu wojskowym, skąd wraca z mężem oraz kapryśna trzpiotka Róża. Siostry mieszkają wraz z matką w podupadającym dworze w Niebielowie. Ich ojciec poszedł na front w 1914 roku i ślad po nim zaginął.
Na kartach tej niezwykle ciekawej powieści jesteśmy świadkami tego jak Wielka Wojna wpłynęła na losy polskiej wsi, wywracając życie jej mieszkańców do góry nogami, zmuszając do zmiany priorytetów i przewartościowania tego, co dotąd było ważne.
Jest to także książka o miłości, choć autorka daje nam do zrozumienia, że w tak trudnych okolicznościach jak wojna, można ją pomylić z innymi uczuciami, np. z wdzięcznością.
Każda z trzech sióstr Terechowiczówien jest inna, co niewątpliwie wzbogaca tę powieść. Jednakże postać najstarszej z nich, Klary, jest dla mnie trochę niewiarygodna. Z jednej strony przedstawiana jest ona jako ta najrozsądniejsza, a z drugiej strony zadziwia to, że jest aż tak bardzo pogubiona w sprawach sercowych i miota się w swych uczuciach pomiędzy szwagrami Janem i Henrykiem, a także zarządcą majątku - Julianem.
Bardzo lubię książki Ałbeny Grabowskiej. "Rzeki płyną, jak chcą" nie jest jednak jedną z jej najlepszych powieści. Jej zakończenie jest dość dziwne i wydaje się otwarte, choć nie wiem czy autorka przewiduje kontynuację. Nie mniej jednak polecam tę pozycję wszystkim, którzy lubi�� sagi rodzinne z historią w tle.
Na kartach tej niezwykle ciekawej powieści jesteśmy świadkami tego jak Wielka Wojna wpłynęła na losy polskiej wsi, wywracając życie jej mieszkańców do góry nogami, zmuszając do zmiany priorytetów i przewartościowania tego, co dotąd było ważne.
Jest to także książka o miłości, choć autorka daje nam do zrozumienia, że w tak trudnych okolicznościach jak wojna, można ją pomylić z innymi uczuciami, np. z wdzięcznością.
Każda z trzech sióstr Terechowiczówien jest inna, co niewątpliwie wzbogaca tę powieść. Jednakże postać najstarszej z nich, Klary, jest dla mnie trochę niewiarygodna. Z jednej strony przedstawiana jest ona jako ta najrozsądniejsza, a z drugiej strony zadziwia to, że jest aż tak bardzo pogubiona w sprawach sercowych i miota się w swych uczuciach pomiędzy szwagrami Janem i Henrykiem, a także zarządcą majątku - Julianem.
Bardzo lubię książki Ałbeny Grabowskiej. "Rzeki płyną, jak chcą" nie jest jednak jedną z jej najlepszych powieści. Jej zakończenie jest dość dziwne i wydaje się otwarte, choć nie wiem czy autorka przewiduje kontynuację. Nie mniej jednak polecam tę pozycję wszystkim, którzy lubi�� sagi rodzinne z historią w tle.
December 26, 2022
Historia ok, taka na oderwanie się od rzeczywistości, niekoniecznie do wielkich i trudnych przemyśleń. Historia trzech sióstr, których losy są dosyć pogmatwane przez wojnę, oraz, głównie, przez mężczyzn. Główna bohaterka Klara wydaje się byś zupełnie niezdecydowana, czego tak naprawdę chce od życia i w sumie kończy w dosyć zaskakujący sposób. Róża jest nieznośna trzpiotką, której w głowy tylko sukienki, a Amelka szybko znika z historii i niewiele się o niej dowiadujemy. Trochę żałuje, ze tak naprawdę nie poznaje się dobrze żadnej z bohaterek, a jak już jest przybliżana jakaś postać (czyt. Klara), to jest to niezbyt interesujące oraz dosyć nieznośne. Najmocniejsza postacią była zdecydowanie stara służąca, ale znowu, mało to oryginalna postać, co nie zmienia faktu, ze wprowadza trochę mądrości w historii. Szkoda, ze wiele wątków nie zostało rozwiniętych, bo uważam, ze zdecydowanie za mało się dowiedziałam o Halince, Janku, Julianie itp. 2.5, mogło być gorzej.
March 10, 2024
2,5 // przesłuchane w audio
Liczyłam na powieść z mocno zarysowanym tłem historycznym, która przy okazji będzie poruszała też wątki obyczajowe, a dostałam powieść obyczajową, która czasami przypominała, że akcja toczy się w trakcie I wojny światowej. Bohaterowie byli egzaltowani i jednowymiarowy, każdy miał maksymalnie 2 cechy, które go określały, nie było żadnych niuansów. Nawet wątki związane z historią, które interesowały mnie najbardziej, były poprowadzone w myśl zasady „tell not show”, bo pojawiały się tylko (!) w rozmowach między poszczególnymi bohaterami, a nie były pokazane bezpośrednio w toku akcji. Plus za to, że mimo mojej świadomości, że powieść Grabowskiej jest baaaaardzo przeciętna (albo nawet kiepskawa), to byłam zaangażowana w tę historię i ciekawa, co będzie dalej.
Liczyłam na powieść z mocno zarysowanym tłem historycznym, która przy okazji będzie poruszała też wątki obyczajowe, a dostałam powieść obyczajową, która czasami przypominała, że akcja toczy się w trakcie I wojny światowej. Bohaterowie byli egzaltowani i jednowymiarowy, każdy miał maksymalnie 2 cechy, które go określały, nie było żadnych niuansów. Nawet wątki związane z historią, które interesowały mnie najbardziej, były poprowadzone w myśl zasady „tell not show”, bo pojawiały się tylko (!) w rozmowach między poszczególnymi bohaterami, a nie były pokazane bezpośrednio w toku akcji. Plus za to, że mimo mojej świadomości, że powieść Grabowskiej jest baaaaardzo przeciętna (albo nawet kiepskawa), to byłam zaangażowana w tę historię i ciekawa, co będzie dalej.
April 25, 2022
Przyzwoita opowiesc. Jezyk ladnie dostosowany do epoki. Troche pensjonarski, ale w dobrym znaczeniu.
Ksiazka dobra na wakacje, wolne wieczory i oderwanie sie od codziennosci. Dla lubiacych romanse, jak znalazl, bo to zdecydowanie romans, choc nie wspolczesny. I tu ostrzezenie, dla kobiet wyemancypowanych pewne rzeczy z opowiesci beda ciezkie do przelkniecia, a przynajmniej mnie draznily.
Na pewno nie jest to ksiazka historyczna, co sugeruje kategoria. Troche leci momentami melodramatem, ale bez przegiecia.
Nie przepadam za taka literatura, jednak przypuszczam, ze wroce do tej autorki, szczegolnie gdy bedzie chcialo sie czytac, ale zdecydowanie lzejsze rzeczy.
Ogolnie, pozytywnie.
Ksiazka dobra na wakacje, wolne wieczory i oderwanie sie od codziennosci. Dla lubiacych romanse, jak znalazl, bo to zdecydowanie romans, choc nie wspolczesny. I tu ostrzezenie, dla kobiet wyemancypowanych pewne rzeczy z opowiesci beda ciezkie do przelkniecia, a przynajmniej mnie draznily.
Na pewno nie jest to ksiazka historyczna, co sugeruje kategoria. Troche leci momentami melodramatem, ale bez przegiecia.
Nie przepadam za taka literatura, jednak przypuszczam, ze wroce do tej autorki, szczegolnie gdy bedzie chcialo sie czytac, ale zdecydowanie lzejsze rzeczy.
Ogolnie, pozytywnie.
May 26, 2022
Interesująca powieść, która trzyma czytelnika w napięciu dosłownie do ostatniego słowa. Podobało mi się, jak autorka połączyła fabułę i kontekst historyczny, jak zręcznie prowadziła narrację, by pokazać nam różne aspekty i umotywować zachowanie bohaterów. Uważam jednak, że jak na ilość wydarzeń, które mają tu miejsce, jest nieco za szybka. Moim zdaniem za mało miejsca poświecono na opis tych wydarzeń czy uczuć, a tempo akcji było zbyt duże, by w pełni się w nią wczuć.
September 8, 2023
Książka mi się podobała, przeczytałam ją szybko, wciągająca. Mimo to zdziwiło mnie jak często wracam do niej myślami po roku od przeczytania. Dlaczego? Myślę, że pokazuje, jak rzadko która opowieść, jak często robimy coś wbrew sobie by zadowolić lub nie sprawić przykrości bliskim osobom i jak często marnie dla obu stron takie postępowanie może się zakończyć... Gdybym miała opisać tą książkę w jednym zdaniu, napisałabym: wciąga i daje do myślenia.
September 26, 2021
Patrząc z perspektywy całości książka jest w porządku. Nie zachwyciła mnie. Poza zakończeniem, które wywołało we mnie wiele silnych emocji - buntu, niezgody na to co się dzieje, niezrozumienia dla postaci. Styl, w jakim napisana została ta książka jest jak nie z tej epoki, przypomina mi "Nad Niemnem", co jest jak najbardziej na plus. Nie żałuję, że przeczytałam.
Read
August 29, 2023Pierwsze sto stron nieco mi się dłużyło i musiałam odłożyć książkę na jakiś czas. Natomiast resztę przeczytałam niemal na raz. Podobało mi się, lubię ten klimat, który tworzy autorka w swojej twórczości. Wieś jest tutaj ukazana w sposób swojski, idylliczny, niemal magiczny, skrywający jednak swoje tajemnice. A to zakończenie😮
August 11, 2021
Szczerze , miałam większe oczekiwania względem tej powieści i zakończenie mnie osobiscie rozczarowuje, zostawia niedosyt. Mam właściwie poczucie braku zakończenia... Powieść wciągająca, im dalej tym lepiej ale jednak zostaje te ale ...
November 6, 2021
Wojna, trzy całkiem różne, świetnie wykreowane siostry i miłość, która może zmienić wszystko w ich życiu.
Dawno nie czytałam tak angażującej i pięknej historii. Oczywiście mogłabym narzekać na wątek miłosny, którego nie kupuje, ale nie popsuł on odbioru powieści. CU-DO, polecam serdecznie ❤
Dawno nie czytałam tak angażującej i pięknej historii. Oczywiście mogłabym narzekać na wątek miłosny, którego nie kupuje, ale nie popsuł on odbioru powieści. CU-DO, polecam serdecznie ❤
August 3, 2022
Historia bardzo mnie zaciekawiła. Zachęcona ta pozycja od razu sięgnęłam po "Stulecie winnych" i... rozczarowałam się. Widzę w tej książce tak wiele powielonych schematów z poprzedniej serii, że czytając "Stulecie" mam wrażenie, że znam już całą jego treść.
September 29, 2023
Gdyby nie zakończenie to bym dała 5 gwiazdek. Wydaje mi się, że pod koniec autorka nie wiedziała jak kontynuować dlatego w taki prosty sposób uśmierciła postacie. Bardzo szkoda też, że nie podomykała wątków. Z ojcem. Z Jankiem. Wielka szkoda
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 25, 2021
To było dokładnie to czego chciałam i oczekiwałam. Bardzo lubię historie obyczajowe osadzone w latach wojennych w Polsce - i taką zaserwowała mi pani Ałbena Grabowska.
June 4, 2021
Czyżby to był Koniec? Szkoda, bo to bardzo smutne zakończenie.
June 14, 2021
Miło się czyta.
July 1, 2021
Brakuje mi wątków z mężem Amelii i Klarą.
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 15, 2021
Czytało mi się świetnie, a zakończenie 🤯
July 21, 2021
Ta książka to marzenie. Jest super, tylko szkoda, że na końcu Klara umiera... Czekałam na happy end😭😭
This entire review has been hidden because of spoilers.
Displaying 1 - 30 of 52 reviews