Ajania to rodzaj składający się z 30 gatunków wieloletnich bylin pochodzących z rejonów Azji Wschodniej i Środkowej. Należy do rodziny astrowatych i spokrewniona jest z Dendranthema (chryzantemy). Tworzy jednak odmienne kwiatostany, a dodatkowo posiada dekoracyjne liście.

Roślina nie jest w pełni mrozoodporna i wytrzymuje spadki temperatury na poziomie kilkunastu stopni poniżej zera. Jest natomiast mało wymagająca i z powodzeniem może być uprawiana w donicach, podobnie jak chryzantemy. Jest rośliną krótkiego fotoperiodu, czyli pąki kwiatowe tworzą się przy krótkim dniu.

Kwiaty ajania pacyfica są żółte, guzikowate, pozbawione kwiatów języczkowatych i zebrane w płaskie baldachy, które wyrastają na szczycie pędów. Liście ajanii są tempo klapowane, biało obrzeżone. Dolna strona liścia gęsto pokryta jest białymi włoskami. Liście są bardzo ozdobne, gdyż stanowią ładny kontrast i roślina jest dekoracyjna nawet, kiedy nie kwitnie. Ajania posiada zwarty, kopulasty pokrój.

Aby doprowadzić do kwitnienia ajania wymaga cieniowania. Od połowy sierpnia przez miesiąc należy stosować zaciemnianie, które powinno trwać 14 godzin/dobę. Nie wymaga uszczykiwania. Z chwilą pojawienia się zabarwionych pąków (w październiku), można zaprzestać cieniowania.

Po sterowanej uprawie, roślina wymaga słonecznego stanowiska. Może rosnąć nawet w ubogiej glebie, jedynie średnio wilgotnej. Zbyt sucha powoduje obsychanie brzegów liści. Rozmnażanie prowadzi się za pomocą wierzchołkowych sadzonek zielnych lub za pomocą cienkich rozłogów. Po kwitnieniu z powodzeniem może być przechowywana w chłodnym pomieszczeniu. Na wiosnę należy krótko ściąć ubiegłoroczne pędy.