Gronostaj (Mustela erminea)

Gronostaj – długość ciała wynosi 22 -29 cm, długość ogona 8 -13 cm, waga 130 -350 g. Samce są dwukrotnie cięższe od samic. Gronostaj ma ciało smukłe o długim i gibkim tułowiu, krótkich kończynach i stosunkowo cienkim tułowiu. Głowa jest trójkątna, uszy zaokrąglone, szeroko rozstawione. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest całkowita zmiana ubarwienia w ciągu roku. Szata letnia jest czekoladowobrązowa (wierzch ciała) z białym lub żółtawym spodem ciała. W zimie futro staje się całkowicie białe. Jedynie końcowa część ogona pozostaje tak jak w lecie czarna.
 

Areał występowania gronostaja obejmuje Europę (bez półwyspów Pirenejskiego, Bałkańskiego i Apenińskiego) oraz Amerykę Północną i Azję. Został też introdukowany do Nowej Zelandii. Na ogół jest pospolity. W Polsce występuje w całym kraju, ale nielicznie.
 

Gronostaj zamieszkuje różne środowiska, ale najchętniej zagajniki na brzegach rzek i jezior, zakrzewienia śródpolne, skraje łąk i lasów. Można go spotkać w okolicach wsi, na terenach podmiejskich, czasami w środku miasta. Schronienia szuka w nisko położonych dziuplach, pod korzeniami drzew, w stertach kamieni, w opuszczonych norach. Jest aktywny przez całą dobę. Spotyka się osobniki zarówno koczujące jak i osiadłe. Te ostatnie znakują swoje terytoria odchodami i specjalnymi zachowaniami. Terytoria samic mogą mieścić się w większych terytoriach należących do samców. Chociaż gronostaj jest drapieżnikiem naziemnym potrafi dobrze pływać oraz wspinać się.
 

Gronostaj poluje samotnie. W czasie łowów dokładnie obszukuje wszelkie zakamarki, a schwytaną zdobycz zabija jednym ugryzieniem w kark. Jego ofiarami są przede wszystkim gryzonie (norniki, karczowniki, myszy, chomiki) oraz ptaki i ich zniesienia. Zjada także płazy, gady, ryby, mięczaki i owady, bardzo rzadko owoce.