Wiewiórka, ale czy na pewno pospolita?

Charakterystyka gatunku 

Wiewiórka pospolita jest doskonale znanym i rozpoznawalnym gatunkiem należącym do gryzoni. Zasięg jej występowania obejmuje tereny leśne od Europy aż po Azję. Ze względu na mniejszą presję drapieżników i dodatkowe źródło pokarmu, wiewiórka pospolita doskonale przystosowała się do życia w mieście. W miastach wiewiórka osiedla się na terenach parków miejskich czy w większych kompleksach zadrzewień, np. cmentarzach. W jej naturalnym środowisku, stanowiącym lasy iglaste i mieszane, prowadzi dzienny tryb życia. Zwierzę to aktywne jest przez cały rok, nawet w okresie zimy. Wiewiórka większość swojego czasu spędza w koronach drzewa, przemieszczając się głównie po gałęziach. Za schronienie służą jej dziuple drzew, które dodatkowo uzupełnia mchem i porostami. W koronach drzew buduje kuliste gniazda z gałęzi, traw i mchu, czasem z dodatkiem igliwia czy materiału pochodzenia zwierzęcego jak pióra czy włosy. Jeden osobnik może budować do kilku gniazd, które pełnią różne funkcje, np. magazyn pokarmu, schronienie dla młodych. W przypadku zagrożenia samica wiewiórki jest w stanie przenieść młode do innego gniazda w celu zmylenia drapieżnika. Ruja u wiewiórki pospolitej rozpoczyna się w lutym i trwa do lipca. Zdolność do rozrodu osiągają po 10. miesiącu życia. W tym czasie jedna samica jest w stanie urodzić od jednego do trzech miotów. Po 40-dniowej ciąży samica wydaje na świat od 3 do 5 młodych. Liczba miotów w danym roku jest związana z dostępnością pokarmu poprzedniej jesieni, głównie nasion drzew. Młode już po 2 miesiącach rozpoczynają samodzielne życie. Do naturalnych drapieżników wiewiórki należą m.in. kuna leśna, jastrząb zwyczajny czy puchacz zwyczajny, a w środowisku miejskim koty. 

Za...