Buddyzm narodził się co prawda w Indiach, lecz około 800 lat temu praktycznie w tym kraju wymarł. Odrodził się jednak w dwudziestym wieku i liczy tam w tej chwili około dziesięciu milionów wyznawców. Ogromna większość z nich wywodzi się z kast znanych uprzednio jako „niedotykalne” – są to ludzie, którzy wzięli  udział w masowych nawróceniach na buddyzm w latach 50-tych.

Jednym z najbardziej liczących się ruchów buddyjskich jest Trailokya Bauddha Mahasangha Sahayak Gana (TBMSG), znany poza Indiami jako Przyjaciele Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej (po angielsku: Friends of the Western Buddhist Order lub w skrócie FWBO).

W ramach TBMSG działa w Indiach 20 ośrodków buddyjskich – większość z nich w stanie Maharasztra. Ruch ten koordynuje również działalność społeczną sponsorowanej przez mającą siedzibę w Wlk. Brytanii organizacji dobroczynnej Karuna Trust. W ramach Karuny członkowie Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej  organizują zbiórkę funduszy, dzięki którym powstają w Indiach między innymi domy noclegowe dla kształcących się, przedszkola dla najuboższych, projekty na rzecz opieki zdrowotnej, a niewykształceni ludzie uczą się zawodów.

Kasta i Niedotykalność

Hinduski system kast („system stopniowanej nierówności”) dzielił Indie od tysiącleci. Sfera społeczną, w której się człowiek narodził uznawana była za „przeznaczenie” i nie było w jego mocy zmienić swej pozycji w społeczeństwie. Tzw. „Niedotykalnych” plasowano poniżej całego systemu kast, tak że nawet ich dotknięcie uważano za skazę. Wypchnięci poza nawias społeczeństwa i pozbawieni wszelkich praw człowieka i praw do religii, ludzie ci zostali zmuszeni do wykonywania przynoszących minimalne dochody, uwłaczających im zajęć.

Podczas zmagań o niepodległość Indii Dr. Bhimrao Ambedkar wysunął się na czoło „Niedotykalnych” jako ich przywódca. Mimo iż urodził się jako „Niedotykalny”, Ambedkarowi udało się dzięki nadzwyczajnym zdolnościom oraz ciężkiej pracy uzyskać znaczącą pozycję w prawniczym świecie Indii. Nakreślił on nową konstytucję niepodległych Indii po 1949 oraz jako minister sprawiedliwości zdelegalizował „Niedotykalność”.

Nawrócenie na buddyzm

Ale – jak już pokazało doświadczenie północno-amerykańskich Murzynów po zniesieniu niewolnictwa – zakazanie ucisku i opresji – to jedno, a przezwyciężenie ich ekonomicznych, psychologicznych oraz społecznych konsekwencji – to co innego. Ambedkar uznał, iż  jedyną szansą „Niedotykalnych” jest wyrzec się Hinduizmu wraz z jego systemem kast i przyjąć wartości potwierdzające ich człowieczeństwo, jak i stwarzające drogę dla prawdziwej transformacji ich społeczności.

W 1956 roku Ambedkar stał się buddystą, a za nim podczas uroczystości masowego nawrócenia się podążyły setki tysięcy jego zwolenników. Ambedkar umarł zaledwie sześć tygodni po tym historycznym wydarzeniu osieracając tym samym nowo narodzony ruch buddyjski. Wśród ludzi, którzy włączyli się w bieg wydarzeń, by zapobiec rozpadowi ruchu, był Sangharakszita – młody angielski mnich buddyjski, z którym Ambedkar uprzednio konsultował się w sprawie nawrócenia.

Ruch przetrwał najgorsze i nastąpiły kolejne nawrócenia. Jednak przez wiele lat  mimo przyjęcia odmiennych wartości „nowym buddystom” nie udało się ich wcielić w życie. Sangharakszita powrócił w międzyczasie do Anglii, gdzie założył Przyjaciół Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej. W 1978 roku grupa jego uczniów zaczęła nauczać w Indiach. Indyjskiemu odgałęzieniu „Przyjaciół” nadano odmienną nazwę, mianowicie Trailokya Bauddha Mahasangha Sahayak Gana (TBMSG).

Działalność rozpoczęto w mieście Puna we wspomnianym już stanie Maharasztra na zachodzie Indii. Szybko przeniosła się ona także do innych miast, tak że teraz istnieją ośrodki w liczych miastach w pięciu stanach, głównie jednak koncentrują się ona w Bombaju i Nagpurze. Oprócz ośrodków miejskich powstały ośrodki odosobnień oraz wspomniane centra pracy społecznej, do których pracy włączyły się dziesiątki tysięcy ludzi.

Około 180 członków Wspólnoty „Przyjaciół”/ TBMSG pochodzi z Indii i to oni właśnie prowadzą zajęcia, planują rozwój ruchu i sprawują nad nim duchowe kierownictwo.

Link do nagradzanego indyjskiego filmu fabularnego o Dr Ambedkarze:

http://www.youtube.com/watch?v=yv6aU-_9xQ0 oraz

bardzo ciekawego materiału – filmu z ostatniej podróży Sangharkaszity po Indiach (ok. 30 min w kilku częściach)

Wykład buddysty Triratny z Indii pt Dlaczego jestem buddystą? wygłoszony w Krakowie (z polskim tłumaczeniem): Manidhamma „Dlaczego jestem buddystą?” (z polskim tłumaczeniem)