Bezkrólewie (łac. Interregnum) to okres pomiędzy zakończeniem panowania władcy w wyniku śmierci, abdykacji czy detronizacji a wstąpieniem na tron jego następcy. W okresie bezkrólewia władzę sprawował interrex.

Bezkrólewie w Polsce

W Polsce funkcję interreksa od 1572 r. pełnił prymas Polski. Zmarł wówczas Zygmunt August - ostatni władca z rodu Jagiellonów. Wobec braku następców prawnych zdecydowano, że do czasu wyboru nowego króla władzę sprawował będzie interrex, którym będzie każdorazowo prymas Polski albo wyznaczony przez niego dostojnik kościelny. 

Pierwszym interrexem został Jakub Uchański. Interrex zwoływał sejm konwokacyjny, na którym podejmowano decyzję o czasie i miejscu wyboru nowego króla, a także ustalano "pacta conventa", czyli zobowiązania władcy wobec państwa i ludności.

Przedłużające się bezkrólewie stanowiło osłabienie państwa i stawało się pretekstem do ataku  ze strony innych krajów. Miało to miejsce m.in. po śmierci Zygmunta III Wazy, kiedy Rosja rozpoczęła oblężenie Smoleńska.

W czasie bezkrólewia przestawały działać sady wydające wyroki w imieniu panującego króla. Aby zapobiec paraliżowi sądownictwa, szlachta zwoływała wówczas sądy kapturowe - działające w trybie przyspieszonym. Wydawały one wyroki w sprawach przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu. 

Zbierały się co 6 tygodni na 3-tygodniowe sesje i wydawały wyroki kolegialnie. Wyroki sądów kapturowych były zatwierdzane przez nowego.