-
2.
w sposób świadczący o wytrwałym znoszeniu trudu sytuacji, w której ktoś się znajduje -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
hiperonimy: wytrwale
-
- dzielnie przetrwać, trwać, trzymać się, wytrwać, znieść/znosić coś; bronić się, odpierać ataki, opierać się komuś/czemuś, stawiać czoła/opór, walczyć; przyjąć coś
- bardzo dzielnie
-
No cóż, młody człowieku. Przyjmij to dzielnie, z uśmiechem na ustach. Rolnictwo to ciężki kawałek chleba i straty są na porządku dziennym.
źródło: NKJP: Graham Masterton: Głód, 1993
To jasne, trzymał się dzielnie aż do tego momentu; teraz [...] może sobie pozwolić na samotne i wręcz intymne przeżywanie bólu w obu wymiarach: fizycznym i duchowym.
źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Wołanie w górach: wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1999
Wytrwał jednak dzielnie w swych obowiązkach przez 15 lat, do śmierci ojca, choć mierziła go przekupność sędziów, prześladowania innowierców.
źródło: NKJP: Wyrodne dzieci Temidy (2), Dziennik Polski, 2003-12-27
Zdawało mu się, że za chwilę zerwie się i, nie zważając na Marsjanina, zacznie wytrzepywać zza koszuli kawałki lodu. Ale dzielnie wytrzymał tortury.
źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1996
Tymczasem na trąbie Buby pojawiły się guzy, prawdopodobnie pochodzenia wirusowego. Słonica dzielnie znosi kurację i nie trzeba jej usypiać do zabiegów.
źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007
-
część mowy: przysłówek
stopień równy dzielnie
stopień wyższy dzielniej
-
Zob. dzielny