oblicze - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

charakterystyczne cechy kogoś lub czegoś, postrzegane i oceniane przez innych

ATEMATYCZNY

synonimy:

twarz

drugie, inne, ludzkie, nowe, prawdziwe, rzeczywiste, własne, współczesne, wyraźne; artystyczne, polityczne oblicze
dwa oblicza; o wielu obliczach
oblicze drużyny, rządu, szkoły, zespołu; gminy, miasta; Europy, ojczyzny, ziemi; polityki, stalinizmu, sztuki
kształtowanie, zmiana oblicza czegoś
wpływ na oblicze czegoś
oblicze czegoś zmieniło się/zmieniało się
nabrać nowego oblicza
odmienić/odmieniać, zmienić/zmieniać; pokazać; zyskać (nowe) oblicze; zmienić oblicze czegoś; mieć dwa, różne oblicza
decydować, zdecydować o obliczu czegoś

	To właśnie Ford zapoczątkował motoryzacyjną rewolucję, która zmieniła oblicze współczesnego świata. źródło: NKJP: (a): 100 lat Forda, Dziennik Polski, 2003-01-17
	Skazą na obliczu wsi jest budynek szkoły. Pierwszy, murowany budynek wybudowano jeszcze przed wojną. źródło: NKJP: S. Żagiel: Pracowita wieś Mojnowo, Tygodnik Ciechanowski, 2006-07-01
	Przed wyborami czynnikiem łączącym te ugrupowania, o bardzo odmiennych przecież obliczach, było wspólne wszystkim dążenie, by nie dopuścić do ponownego zwycięstwa i utrwalenia władzy przez spadkobierców i kontynuatorów PRL. źródło: NKJP: Jan Nowak-Jeziorański: Polskie meteory, Gazeta Wyborcza, 1997-10-27
	Henryk Cyganik zademonstrował swoje dwa oblicza - najpierw w przejmującej liryce, później jako specjalista od humoru góralskiego. źródło: NKJP: Poeci krążą po Pogórzu, Dziennik Polski, 2002-09-26

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

+

oblicze

+

KOGO/CZEGO

psł. *obličьje 'wygląd zewnętrzny, kształt, postać; twarz, oblicze'

Forma prasłowiańska od wyrażenia przyimkowego *ob lice z przyrostkiem *-ьje; zob. lico