spalić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spaliłem się +(e)m się spalił	spaliłam się +(e)m się spaliła	spaliłom się +(e)m się spaliło	spaliliśmy się +(e)śmy się spalili	spaliłyśmy się +(e)śmy się spaliły
2 os.	spaliłeś się +(e)ś się spalił	spaliłaś się +(e)ś się spaliła	spaliłoś się +(e)ś się spaliło	spaliliście się +(e)ście się spalili	spaliłyście się +(e)ście się spaliły
3 os.	spalił się	spaliła się	spaliło się	spalili się	spaliły się

bezosobnik: spalono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		spalmy się
2 os.	spal się	spalcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spaliłbym się bym się spalił	spaliłabym się bym się spaliła	spaliłobym się bym się spaliło	spalilibyśmy się byśmy się spalili	spaliłybyśmy się byśmy się spaliły
2 os.	spaliłbyś się byś się spalił	spaliłabyś się byś się spaliła	spaliłobyś się byś się spaliło	spalilibyście się byście się spalili	spaliłybyście się byście się spaliły
3 os.	spaliłby się by się spalił	spaliłaby się by się spaliła	spaliłoby się by się spaliło	spaliliby się by się spalili	spaliłyby się by się spaliły

bezosobnik: spalono by się

bezokolicznik: spalić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: spaliwszy się

gerundium: spalenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: palić się

Zob. palić (się)