dwuszereg

  • układ elementów ustawionych w dwóch w liniach jeden za drugim
  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości przestrzeni

    ułożenie względem siebie

    • zbiórka w dwuszeregu
    • ustawić/ustawiać kogoś; stać/stanąć, ustawić się/ustawiać się w dwuszeregu
  • Po jednej stronie wielkiego pokoju plecami do okien ustawiono dwuszereg mężczyzn, naprzeciw kobiety.

    źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996

    Siadł tak, żeby bez specjalnego wysiłku widzieć plac Łukiski, gdzie za dwuszeregiem kasztanów stał gmach gimnazjum żeńskiego [...].

    źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974

    Kuba uformował nas w dwuszeregu. Staliśmy na baczność.

    źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski: Dni grozy i łez, 2001

    W obozie, po którejś ucieczce, odbyła się, jako odwet esesmanów, tzw. selekcja. Z ustawionych w dwuszeregi więźniów co dziesiątego „selekcjonowano” na rozstrzelanie czy śmierć głodową.

    źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. dwuszereg
    dwuszeregi
    D. dwuszeregu
    dwuszeregów
    C. dwuszeregowi
    dwuszeregom
    B. dwuszereg
    dwuszeregi
    N. dwuszeregiem
    dwuszeregami
    Ms. dwuszeregu
    dwuszeregach
    W. dwuszeregu
    dwuszeregi
  • bez ograniczeń + dwuszereg +
    (KOGO/CZEGO)
  • Zob. dwa I
    Zob. szereg I

CHRONOLOGIZACJA:
1796, Gazeta Warszawska, nr 50, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 07.09.2022