dwuszereg
-
układ elementów ustawionych w dwóch w liniach jeden za drugim
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości przestrzeni
ułożenie względem siebie -
- zbiórka w dwuszeregu
- ustawić/ustawiać kogoś; stać/stanąć, ustawić się/ustawiać się w dwuszeregu
-
Po jednej stronie wielkiego pokoju plecami do okien ustawiono dwuszereg mężczyzn, naprzeciw kobiety.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
Siadł tak, żeby bez specjalnego wysiłku widzieć plac Łukiski, gdzie za dwuszeregiem kasztanów stał gmach gimnazjum żeńskiego [...].
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974
Kuba uformował nas w dwuszeregu. Staliśmy na baczność.
źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski: Dni grozy i łez, 2001
W obozie, po którejś ucieczce, odbyła się, jako odwet esesmanów, tzw. selekcja. Z ustawionych w dwuszeregi więźniów co dziesiątego „selekcjonowano” na rozstrzelanie czy śmierć głodową.
źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dwuszereg
dwuszeregi
D. dwuszeregu
dwuszeregów
C. dwuszeregowi
dwuszeregom
B. dwuszereg
dwuszeregi
N. dwuszeregiem
dwuszeregami
Ms. dwuszeregu
dwuszeregach
W. dwuszeregu
dwuszeregi
-
+ dwuszereg + (KOGO/CZEGO)