umoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

pot. sprawić, że ktoś, zwykle nieświadomie, angażuje się w jakieś nieuczciwe, niejasne lub podejrzane sprawy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

polityk umoczony (w korupcję, w rządzenie...); ludzie umoczeni (w aferę, w niejasne przetargi...)

	[...] komuś zależy, aby właśnie mnie umoczyć w hutnicze kombinacje - powiedział tajemniczo i zapewnił, że nie obawia się wyników śledztwa: - Śpię spokojnie. źródło: NKJP: O polskich to hutach piosenka, Polityka, 2004
	Umoczyli go jak nic, nie wierzę, że stary policjant nie wypije dwóch litrów wódki, po litrze wróciłby sam samochodem bez problemu. To są lata praktyki na takim stanowisku, stawiam hipotezę, że to prochy jakieś. Dobrze, że mu samobója nie zrobili. źródło: Internet: radiowroclaw.pl
	Nawet jak będzie tu uczciwy poseł, co on zmieni w tej klice? Zapiszą go do niej na pierwszej popijawie. Umoczą go szybciutko w ciemne interesy i jest załatwiony. źródło: Internet: lm.pl
	Są umoczeni w wielu szemranych interesach, od kiedy weszli w świat polityki. źródło: NKJP: Internet
	[...] Fundacja [...] umoczona jest w finansowe przekręty na wielką skalę. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	umoczyłem +(e)m umoczył	umoczyłam +(e)m umoczyła	umoczyłom +(e)m umoczyło	umoczyliśmy +(e)śmy umoczyli	umoczyłyśmy +(e)śmy umoczyły
2 os.	umoczyłeś +(e)ś umoczył	umoczyłaś +(e)ś umoczyła	umoczyłoś +(e)ś umoczyło	umoczyliście +(e)ście umoczyli	umoczyłyście +(e)ście umoczyły
3 os.	umoczył	umoczyła	umoczyło	umoczyli	umoczyły

bezosobnik: umoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		umoczmy
2 os.	umocz	umoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	umoczyłbym bym umoczył	umoczyłabym bym umoczyła	umoczyłobym bym umoczyło	umoczylibyśmy byśmy umoczyli	umoczyłybyśmy byśmy umoczyły
2 os.	umoczyłbyś byś umoczył	umoczyłabyś byś umoczyła	umoczyłobyś byś umoczyło	umoczylibyście byście umoczyli	umoczyłybyście byście umoczyły
3 os.	umoczyłby by umoczył	umoczyłaby by umoczyła	umoczyłoby by umoczyło	umoczyliby by umoczyli	umoczyłyby by umoczyły

bezosobnik: umoczono by

bezokolicznik: umoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: umoczywszy

gerundium: umoczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: umoczony

odpowiednik aspektowy: umaczać

Inne uwagi

Zwykle imb

+

umoczyć

+

KOGO + (w CO) | (w CZYM)