znajomy - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

taki, którego jakaś osoba zna osobiście lub z widzenia

Używany często w znaczeniu 'człowiek znajomy'.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

antonimy:

nieznajomy

znajomy chłopak, pan; Polak; architekt, barman, doktor, inżynier, kelner, ksiądz, lekarz, mechanik, redaktor, poeta, policjant, taksówkarz; znajoma rodzina; znajomi ludzie; znajome osoby
dobrze, dziwnie, mało, niepokojąco znajomy
znajomi i nieznajomi, znajomi i obcy
bardzo, ledwie, nazbyt znajomy

	Znajomy doktor tłumaczył z przyjaznym uśmiechem, że lepiej poddać się zabiegowi, jak to delikatnie określał, niż czekać na sytuację przymusową i stan zapalny. źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
	W kawiarni przysiadłem się do paru znajomych osób - szykowali się gdzieś na wieczór, rozmawiali o innych znajomych, tych, którzy już tu nie przychodzą, [...] źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997
	Pani miała przywidzenie, powiedział znajomy ksiądz. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Jasność i dal. Wspomnienia z nie-pamięci, 2003
	Mimo zmęczenia 24-godzinną podróżą odwiedziłam wieczorem jeszcze kilka znajomych rodzin. źródło: NKJP: SEMANA SANTA, Gazeta Wyborcza, 1993-04-09
	[...] żołnierz w mundurze kozackim wszedł do sali pobrzękując szablą. Nowy gość wydał się Tomkowi dziwnie znajomy. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

st.pol. znajemy

z psł. *znajemъ 'taki, którego się zna'

Uprzymiotnikowiony psł. imiesłów bierny czasu teraźniejszego od *znati, oparty na temacie czasu teraźniejszego *znaje-, zob. znać