odumrzeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. umierając, pozostawić w samotności kogoś z rodziny lub inną bliską osobę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Rodzina

relacje rodzinne

odumrzeć kogoś wcześnie; w dzieciństwie

Rodzice odumarli ją w dzieciństwie i dlatego opiekował się nią stryj Mardocheusz, jeden z licznych wygnańców z Jerozolimy.

źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963

Miguel del Prado popadł w rozpacz po odejściu drugiej żony. Pierwsza odumarła go zaledwie po roku szczęśliwego małżeństwa. Druga okradła z klejnotów i uciekła z młodym służącym.

źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Podręcznik do ludzi, tom 1 i ostatni – Czaszka, 1996

[...] mama Paula była katoliczką - odumarła syna równie wcześnie jak matka Johna, co chłopaków bardzo do siebie zbliżyło -

źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Żuki szczęścia, Polityka, 2000-12-30

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	odumrę	odumrzemy
2 os.	odumrzesz	odumrzecie
3 os.	odumrze	odumrą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odumarłem +(e)m odumarł	odumarłam +(e)m odumarła	odumarłom +(e)m odumarło	odumarliśmy +(e)śmy odumarli	odumarłyśmy +(e)śmy odumarły
2 os.	odumarłeś +(e)ś odumarł	odumarłaś +(e)ś odumarła	odumarłoś +(e)ś odumarło	odumarliście +(e)ście odumarli	odumarłyście +(e)ście odumarły
3 os.	odumarł	odumarła	odumarło	odumarli	odumarły

bezosobnik: odumarto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odumrzyjmy
2 os.	odumrzyj	odumrzyjcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odumarłbym bym odumarł	odumarłabym bym odumarła	odumarłobym bym odumarło	odumarlibyśmy byśmy odumarli	odumarłybyśmy byśmy odumarły
2 os.	odumarłbyś byś odumarł	odumarłabyś byś odumarła	odumarłobyś byś odumarło	odumarlibyście byście odumarli	odumarłybyście byście odumarły
3 os.	odumarłby by odumarł	odumarłaby by odumarła	odumarłoby by odumarło	odumarliby by odumarli	odumarłyby by odumarły

bezosobnik: odumarto by

bezokolicznik: odumrzeć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odumarłszy

gerundium: odumarcie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	odumarcie	odumarcia
D.	odumarcia	odumarć
C.	odumarciu	odumarciom
B.	odumarcie	odumarcia
N.	odumarciem	odumarciami
Ms.	odumarciu	odumarciach
W.	odumarcie	odumarcia

odpowiednik aspektowy: odumierać

Składnia

+

odumrzeć

+

KOGO

Pochodzenie

Zob. mrzeć