przechwycić - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przechwyciłem +(e)m przechwycił	przechwyciłam +(e)m przechwyciła	przechwyciłom +(e)m przechwyciło	przechwyciliśmy +(e)śmy przechwycili	przechwyciłyśmy +(e)śmy przechwyciły
2 os.	przechwyciłeś +(e)ś przechwycił	przechwyciłaś +(e)ś przechwyciła	przechwyciłoś +(e)ś przechwyciło	przechwyciliście +(e)ście przechwycili	przechwyciłyście +(e)ście przechwyciły
3 os.	przechwycił	przechwyciła	przechwyciło	przechwycili	przechwyciły

bezosobnik: przechwycono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przechwyćmy
2 os.	przechwyć	przechwyćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przechwyciłbym bym przechwycił	przechwyciłabym bym przechwyciła	przechwyciłobym bym przechwyciło	przechwycilibyśmy byśmy przechwycili	przechwyciłybyśmy byśmy przechwyciły
2 os.	przechwyciłbyś byś przechwycił	przechwyciłabyś byś przechwyciła	przechwyciłobyś byś przechwyciło	przechwycilibyście byście przechwycili	przechwyciłybyście byście przechwyciły
3 os.	przechwyciłby by przechwycił	przechwyciłaby by przechwyciła	przechwyciłoby by przechwyciło	przechwyciliby by przechwycili	przechwyciłyby by przechwyciły

bezosobnik: przechwycono by

bezokolicznik: przechwycić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przechwyciwszy

gerundium: przechwycenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: przechwycony

odpowiednik aspektowy: przechwytywać

+

przechwycić

+

CO

Zob. chwytać