wybrnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

przest. przemieszczając się z trudem po jakimś terenie utrudniającym poruszanie się, wydostać się z niego

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

Udaje mi się w końcu wybrnąć z błota na asfalt, gdzie ma miejsce krótkie czyszczenie opon patyczkiem.

źródło: Internet: fotoaparatka.bikestats.pl

Wyrwawszy się z tego kręgu powolnej śmierci, wybrnąłem na obszar wypalonych ruin.

źródło: Zagłada Hiroszimy, 1959

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wybrnąłem +(e)m wybrnął	wybrnęłam +(e)m wybrnęła	wybrnęłom +(e)m wybrnęło	wybrnęliśmy +(e)śmy wybrnęli	wybrnęłyśmy +(e)śmy wybrnęły
2 os.	wybrnąłeś +(e)ś wybrnął	wybrnęłaś +(e)ś wybrnęła	wybrnęłoś +(e)ś wybrnęło	wybrnęliście +(e)ście wybrnęli	wybrnęłyście +(e)ście wybrnęły
3 os.	wybrnął	wybrnęła	wybrnęło	wybrnęli	wybrnęły

bezosobnik: wybrnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wybrnijmy
2 os.	wybrnij	wybrnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wybrnąłbym bym wybrnął	wybrnęłabym bym wybrnęła	wybrnęłobym bym wybrnęło	wybrnęlibyśmy byśmy wybrnęli	wybrnęłybyśmy byśmy wybrnęły
2 os.	wybrnąłbyś byś wybrnął	wybrnęłabyś byś wybrnęła	wybrnęłobyś byś wybrnęło	wybrnęlibyście byście wybrnęli	wybrnęłybyście byście wybrnęły
3 os.	wybrnąłby by wybrnął	wybrnęłaby by wybrnęła	wybrnęłoby by wybrnęło	wybrnęliby by wybrnęli	wybrnęłyby by wybrnęły

bezosobnik: wybrnięto by

bezokolicznik: wybrnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wybrnąwszy

gerundium: wybrnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

+

wybrnąć

+

z CZEGO + (na CO)

Zob. brnąć