naoczny - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

książk. będący efektem osobistego zobaczenia czegoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

zmysły

naoczna relacja; naoczne świadectwo

XX-wieczna afroamerykańska literatura czerpie z rozmaitych źródeł, ale nadal zachowuje coś z celu, jaki przyświecał opowieściom niewolników, pewien rodzaj krytyki czy naocznej relacji.

źródło: NKJP: Agata Tomaszewska (tłum.): Obcy u schyłku stulecia, Gazeta Wyborcza, 1996-09-28

Każdy, kto choć raz w życiu widział lub czytał kryminał, wie, że podejrzenie nie wystarcza; potrzebny jest dowód, a w każdym sądzie ceni się naoczne świadectwo.

źródło: NKJP: Jan Gaj: Laboratorium „Wiedzy i Życia”, Wiedza i Życie, 2001

To, o czym piszesz, stosowano też na polskiej wsi (świadectwo naoczne mojej matki).

źródło: NKJP: Internet

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	naoczny	naoczny	naoczny	naoczne	naoczna
D.	naocznego	naocznego	naocznego	naocznego	naocznej
C.	naocznemu	naocznemu	naocznemu	naocznemu	naocznej
B.	naocznego	naocznego	naoczny	naoczne	naoczną
N.	naocznym	naocznym	naocznym	naocznym	naoczną
Ms.	naocznym	naocznym	naocznym	naocznym	naocznej
W.	naoczny	naoczny	naoczny	naoczne	naoczna

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	naoczni	naoczni	naoczne	naoczne
D.	naocznych	naocznych	naocznych	naocznych
C.	naocznym	naocznym	naocznym	naocznym
B.	naocznych	naocznych	naocznych	naoczne
N.	naocznymi	naocznymi	naocznymi	naocznymi
Ms.	naocznych	naocznych	naocznych	naocznych
W.	naoczni	naoczni	naoczne	naoczne

Składnia

Rz	+	naoczny	+
szyk: neutralny

Pochodzenie

Od: wyrażenia przyimkowego na oczy, por. (widzieć coś) na (własne) oczy, zob. oko. Naoczny świadek być może pod wpływem fr. témoin oculaire, niem. augen-zeuge, ang.# eye-witness (Bańk.).