zaprzeczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

powiedzieć, że to, co wcześniej ktoś powiedział, nie jest prawdą

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

antonimy:

potwierdzić

premier, prezydent, minister; oskarżony, podejrzany zaprzeczył; policja, prokuratura, władza zaprzeczyła; mieszkańcy, urzędnicy zaprzeczyli
zaprzeczyć doniesieniom prasowym, faktom, jakimś informacjom, istnieniu czegoś, oskarżeniom, plotkom, pogłoskom, czyimś słowom, jakimś twierdzeniom, zarzutom; wszystkiemu; kolegom, żonie
zaprzeczyć absolutnie, całkowicie, energicznie, gwałtownie, kategorycznie, stanowczo, zdecydowanie; oficjalnie
chcieć, móc, musieć, potrafić, próbować, usiłować; nie da się, nie można, trudno zaprzeczyć
zaprzeczyć i dodać, zaprzeczyć i odwołać się, zaprzeczyć i oskarżyć, zaprzeczyć i oświadczyć, zaprzeczyć i podkreślić, zaprzeczyć i powiedzieć, zaprzeczyć i stwierdzić, zaprzeczyć i wyjaśnić, zaprzeczyć i zagrozić (pozwem), zaprzeczyć i zaprotestować, zaprzeczyć i zaznaczyć, zaprzeczyć i zażądać (przeprosin), zaprzeczyć i zdementować; nie zaprzeczyć i nie potwierdzić

	Mężczyzna przyznał się jedynie do pobicia, zaprzeczył natomiast innym zarzutom. źródło: NKJP: /pok/: Torturował znajomą, teraz stanie przed sądem, Echo Dnia, 2006-10-13
	Myślę, że nie zaprzeczą mi koledzy posłowie, koleżanki posłanki, którzy są lekarzami, jeśli powiem, że stresy i nerwice leżą u źródła wielu poważnych schorzeń źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 14.12.1995
	Nie da się zaprzeczyć, że w tych opłakanych warunkach, w jakich żyli pisarze wszystkich czasów, nie mający własnych dochodów, literatura wiele zawdzięcza mecenasom. źródło: KWSJP: Jan Parandowski: Alchemia słowa, 1951
	Zaprzeczyła, jakoby namawiała kogokolwiek do zabójstwa. źródło: KWSJP: Tomasz Dąbrowski: Zabijcie go!, Tygodnik Podhalański, 2000, nr 3
	- Jesteś zmęczony - powiedziała. - Za dużo pracujesz. - Skądże - zaprzeczył. źródło: KWSJP: Aleksander Minkowski: Czterdziestu na górze, 1961

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaprzeczyłem +(e)m zaprzeczył	zaprzeczyłam +(e)m zaprzeczyła	zaprzeczyłom +(e)m zaprzeczyło	zaprzeczyliśmy +(e)śmy zaprzeczyli	zaprzeczyłyśmy +(e)śmy zaprzeczyły
2 os.	zaprzeczyłeś +(e)ś zaprzeczył	zaprzeczyłaś +(e)ś zaprzeczyła	zaprzeczyłoś +(e)ś zaprzeczyło	zaprzeczyliście +(e)ście zaprzeczyli	zaprzeczyłyście +(e)ście zaprzeczyły
3 os.	zaprzeczył	zaprzeczyła	zaprzeczyło	zaprzeczyli	zaprzeczyły

bezosobnik: zaprzeczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaprzeczmy
2 os.	zaprzecz	zaprzeczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaprzeczyłbym bym zaprzeczył	zaprzeczyłabym bym zaprzeczyła	zaprzeczyłobym bym zaprzeczyło	zaprzeczylibyśmy byśmy zaprzeczyli	zaprzeczyłybyśmy byśmy zaprzeczyły
2 os.	zaprzeczyłbyś byś zaprzeczył	zaprzeczyłabyś byś zaprzeczyła	zaprzeczyłobyś byś zaprzeczyło	zaprzeczylibyście byście zaprzeczyli	zaprzeczyłybyście byście zaprzeczyły
3 os.	zaprzeczyłby by zaprzeczył	zaprzeczyłaby by zaprzeczyła	zaprzeczyłoby by zaprzeczyło	zaprzeczyliby by zaprzeczyli	zaprzeczyłyby by zaprzeczyły

bezosobnik: zaprzeczono by

bezokolicznik: zaprzeczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaprzeczywszy

gerundium: zaprzeczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zaprzeczony

odpowiedniki aspektowe: zaprzeczać , przeczyć

Zob. przeczyć