sławić - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. przypisując komuś lub czemuś wielką wartość, uznawać osobę, czyn lub ideę godnymi szacunku, pochwały lub uwielbienia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

gloryfikować
wysławiać

poeta sławi
sławić Boga, bohaterów; bohaterstwo, czyny, geniusz, imię jakieś osiągnięcia, uroki czegoś, wolność, zwycięstwo
napis, pomnik, utwór, wiersz sławiący coś; piosenka, tablica sławiąca coś, dzieło sławiące coś

	Wypieki udały się znakomicie, a król zaczął od tego czasu sławić toruńskie pierniki w całej Europie. źródło: NKJP: Marta Legieć: Miasto Kopernika, Dziennik Bałtycki, 2009-07-11
	Ale i tym razem został cudownie ocalony, a król wydał rozkaz, aby wszyscy oddawali cześć Bogu Danielowemu, którego sam sławił specjalnym hymnem. źródło: NKJP: Witold Tyloch: Dzieje ksiąg Starego Testamentu: szkice z krytyki biblijnej, 1981
	[...] odebrał bardzo prestiżową nagrodę Polonii, statuetkę Chopina, za sławienie dobrego imienia Polski za granicą. źródło: NKJP: Chopin dla Małysza, Dziennik Polski, 2001-06-04
	Początkowo był on sławiony przez radziecką historiografię jako narodowy bohater. źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Dziejochciejstwo, dziejokrętactwo, Polityka, 2007-02-10

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: sławiono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę sławił będę sławić	będę sławiła będę sławić	będę sławiło będę sławić	będziemy sławili będziemy sławić	będziemy sławiły będziemy sławić
2 os.	będziesz sławił będziesz sławić	będziesz sławiła będziesz sławić	będziesz sławiło będziesz sławić	będziecie sławili będziecie sławić	będziecie sławiły będziecie sławić
3 os.	będzie sławił będzie sławić	będzie sławiła będzie sławić	będzie sławiło będzie sławić	będą sławili będą sławić	będą sławiły będą sławić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		sławmy
2 os.	sław	sławcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sławiłbym bym sławił	sławiłabym bym sławiła	sławiłobym bym sławiło	sławilibyśmy byśmy sławili	sławiłybyśmy byśmy sławiły
2 os.	sławiłbyś byś sławił	sławiłabyś byś sławiła	sławiłobyś byś sławiło	sławilibyście byście sławili	sławiłybyście byście sławiły
3 os.	sławiłby by sławił	sławiłaby by sławiła	sławiłoby by sławiło	sławiliby by sławili	sławiłyby by sławiły

bezosobnik: sławiono by

bezokolicznik: sławić

imiesłów przysłówkowy współczesny: sławiąc

gerundium: sławienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: sławiący

imiesłów przymiotnikowy bierny: sławiony

+

sławić

+

KOGO/CO

psł. *slaviti 'opowiadać, rozgłaszać wieści; głosić chwałę' < 'powodować, że ktoś jest nazwany'

W genetycznej więzi z psł. *sluti, *slovǫ 'zwać się, nazywać się' (> st.pol. słuć, słowę 'ts.').