odmówić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

nie zgodzić się na spełnienie czyjejś prośby, propozycji lub czyjegoś żądania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

hiperonimy:

sprzeciwić się

odmówić kredytu, pożyczki; pomocy, poparcia, rady, wsparcia, współpracy, zgody; gościny, poczęstunku, posiłku; odpowiedzi, rozmowy, wyjaśnień, wywiadu, zeznań; ręki
odmówić petentom; sobie
odmówić grzecznie, kategorycznie, stanowczo, uprzejmie, zdecydowanie
odmówić zrobienia czegoś
nie można, nie należy, nie sposób, nie wypada; trzeba odmówić
odmówić i zaprotestować; obrazić się i odmówić, zbuntować się i odmówić

	Odmówili ci paszportu z ważnych przyczyn państwowych. źródło: KWSJP: Krystyna Nepomucka: Miłość niedoskonała, 1978
	Odmówił kategorycznie jakichkolwiek informacji dla prasy. źródło: KWSJP: Marcin Wolski: Agent dołu, 1988
	Odmówił wykonania rozkazu generała. źródło: KWSJP: Kazimierz Koźniewski: Zostanie mit, 1988
	Pani Jadzia oświadczyła: „Dziś są moje urodziny, panie Janku, wypije pan kieliszek za moje zdrowie?”, nie odmówiłem i udaliśmy się na zaplecze. źródło: KWSJP: Jerzy Stefan Stawiński: Smutnych losów, 1986
	Jakże nie pochwalić się [...] synem, nie podkreślić swej radości i dumy! Nie, w żadnym wypadku nie mogła sobie odmówić tej przyjemności. źródło: KWSJP: Władysław Dunarowski: Skazani na dożywocie, 1985

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odmówiłem +(e)m odmówił	odmówiłam +(e)m odmówiła	odmówiłom +(e)m odmówiło	odmówiliśmy +(e)śmy odmówili	odmówiłyśmy +(e)śmy odmówiły
2 os.	odmówiłeś +(e)ś odmówił	odmówiłaś +(e)ś odmówiła	odmówiłoś +(e)ś odmówiło	odmówiliście +(e)ście odmówili	odmówiłyście +(e)ście odmówiły
3 os.	odmówił	odmówiła	odmówiło	odmówili	odmówiły

bezosobnik: odmówiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odmówmy
2 os.	odmów	odmówcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odmówiłbym bym odmówił	odmówiłabym bym odmówiła	odmówiłobym bym odmówiło	odmówilibyśmy byśmy odmówili	odmówiłybyśmy byśmy odmówiły
2 os.	odmówiłbyś byś odmówił	odmówiłabyś byś odmówiła	odmówiłobyś byś odmówiło	odmówilibyście byście odmówili	odmówiłybyście byście odmówiły
3 os.	odmówiłby by odmówił	odmówiłaby by odmówiła	odmówiłoby by odmówiło	odmówiliby by odmówili	odmówiłyby by odmówiły

bezosobnik: odmówiono by

bezokolicznik: odmówić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odmówiwszy

gerundium: odmówienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: odmawiać

Rz _osobowy

+

odmówić

+

(KOMU) + CZEGO

Zob. mówić