uszlachetnić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

sprawić, że ktoś zaczął w większym stopniu kierować się w postępowaniu nakazami moralnymi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

	Na ogół obsługiwani przeze mnie staruszkowie okazywali się młodsi ode mnie o dobre dziesięć lat. Ale ja nie narzekałem. Mój strach mnie uszlachetnił i nauczył miłości bliźniego. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008
	Chciałaby pani tę swoją bohaterkę troszkę uszlachetnić? - Uchowaj Boże. Niech będzie taka, jaka jest - wiedźmowata babcia. źródło: NKJP: RWA: Babcia Złotopolska, Dziennik Zachodni, 2001-07-27
	[...] całą swoją uwagę skupiła na radowaniu się tym, co przynosi każdy następny dzień. Uważa, że Kasia ją uszlachetniła i odmieniła na lepsze. źródło: NKJP: Danuta Pawlicka: Nasza Kasia kochana, Gazeta Poznańska, 2003-11-21
	Czy nie zauważyła pani, że wszystko, co się wokół nas dzieje, prowadzi do uszlachetnienia? - Cierpienie pana uszlachetnia? źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uszlachetniłem +(e)m uszlachetnił	uszlachetniłam +(e)m uszlachetniła	uszlachetniłom +(e)m uszlachetniło	uszlachetniliśmy +(e)śmy uszlachetnili	uszlachetniłyśmy +(e)śmy uszlachetniły
2 os.	uszlachetniłeś +(e)ś uszlachetnił	uszlachetniłaś +(e)ś uszlachetniła	uszlachetniłoś +(e)ś uszlachetniło	uszlachetniliście +(e)ście uszlachetnili	uszlachetniłyście +(e)ście uszlachetniły
3 os.	uszlachetnił	uszlachetniła	uszlachetniło	uszlachetnili	uszlachetniły

bezosobnik: uszlachetniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uszlachetnijmy
2 os.	uszlachetnij	uszlachetnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uszlachetniłbym bym uszlachetnił	uszlachetniłabym bym uszlachetniła	uszlachetniłobym bym uszlachetniło	uszlachetnilibyśmy byśmy uszlachetnili	uszlachetniłybyśmy byśmy uszlachetniły
2 os.	uszlachetniłbyś byś uszlachetnił	uszlachetniłabyś byś uszlachetniła	uszlachetniłobyś byś uszlachetniło	uszlachetnilibyście byście uszlachetnili	uszlachetniłybyście byście uszlachetniły
3 os.	uszlachetniłby by uszlachetnił	uszlachetniłaby by uszlachetniła	uszlachetniłoby by uszlachetniło	uszlachetniliby by uszlachetnili	uszlachetniłyby by uszlachetniły

bezosobnik: uszlachetniono by

bezokolicznik: uszlachetnić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uszlachetniwszy

gerundium: uszlachetnienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: uszlachetniony

odpowiednik aspektowy: uszlachetniać

+

uszlachetnić

+

KOGO

Zob. szlachta, por. szlachetny