dezaprobować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. oceniać jakąś osobę, czyjeś działanie lub dane zjawisko jako złe

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

antonimy:

aprobować

	Rodzice w sposób otwarty dezaprobują, krytykują dziecko, nie wnikają w jego potrzeby i motywy. źródło: NKJP: Stanisław Lipiński: Spostrzeganie postaw wychowawczych rodziców i orientacja życiowa a funkcjonowanie społeczne nieletnich, 2001
	Kodeks karny nie jest przecież [...] uniwersalnym instrumentem do radzenia sobie ze wszystkimi zjawiskami społecznymi, które z rozmaitych powodów dezaprobujemy. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 27.05.1994
	Takie obawy i krytyki, a także pewne zaniepokojenie moralne rozbiorami, jakiemu wyraz dawała część historyków niemieckich czy rosyjskich, w pewnej mierze również przyczyniły się do wytworzenia opinii dezaprobującej podział i pozbawienie niepodległości Polski. źródło: NKJP: Marian Henryk Serejski: Europa a rozbiory Polski, 2009
	Nie oznacza to oczywiście, że popełnione w czasach niewoli i walki zbrodnie, przestępstwa i świństwa przestały być moralnie dezaprobowane. Przeciwnie, wymagają one osądzenia i potępienia. źródło: NKJP: Wiktor Osiatyński: Dekomunizacja, czyli szansa, Gazeta Wyborcza, 1992-07-04

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dezaprobowałem +(e)m dezaprobował	dezaprobowałam +(e)m dezaprobowała	dezaprobowałom +(e)m dezaprobowało	dezaprobowaliśmy +(e)śmy dezaprobowali	dezaprobowałyśmy +(e)śmy dezaprobowały
2 os.	dezaprobowałeś +(e)ś dezaprobował	dezaprobowałaś +(e)ś dezaprobowała	dezaprobowałoś +(e)ś dezaprobowało	dezaprobowaliście +(e)ście dezaprobowali	dezaprobowałyście +(e)ście dezaprobowały
3 os.	dezaprobował	dezaprobowała	dezaprobowało	dezaprobowali	dezaprobowały

bezosobnik: dezaprobowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dezaprobował będę dezaprobować	będę dezaprobowała będę dezaprobować	będę dezaprobowało będę dezaprobować	będziemy dezaprobowali będziemy dezaprobować	będziemy dezaprobowały będziemy dezaprobować
2 os.	będziesz dezaprobował będziesz dezaprobować	będziesz dezaprobowała będziesz dezaprobować	będziesz dezaprobowało będziesz dezaprobować	będziecie dezaprobowali będziecie dezaprobować	będziecie dezaprobowały będziecie dezaprobować
3 os.	będzie dezaprobował będzie dezaprobować	będzie dezaprobowała będzie dezaprobować	będzie dezaprobowało będzie dezaprobować	będą dezaprobowali będą dezaprobować	będą dezaprobowały będą dezaprobować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dezaprobujmy
2 os.	dezaprobuj	dezaprobujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dezaprobowałbym bym dezaprobował	dezaprobowałabym bym dezaprobowała	dezaprobowałobym bym dezaprobowało	dezaprobowalibyśmy byśmy dezaprobowali	dezaprobowałybyśmy byśmy dezaprobowały
2 os.	dezaprobowałbyś byś dezaprobował	dezaprobowałabyś byś dezaprobowała	dezaprobowałobyś byś dezaprobowało	dezaprobowalibyście byście dezaprobowali	dezaprobowałybyście byście dezaprobowały
3 os.	dezaprobowałby by dezaprobował	dezaprobowałaby by dezaprobowała	dezaprobowałoby by dezaprobowało	dezaprobowaliby by dezaprobowali	dezaprobowałyby by dezaprobowały

bezosobnik: dezaprobowano by

bezokolicznik: dezaprobować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

dezaprobując

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

dezaprobowawszy

gerundium: dezaprobowanie

rodzaj gramatyczny: dk, ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dezaprobujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: dezaprobowany

+

dezaprobować

+

KOGO/CO

fr. désapprouver

Od: aprobować