przyćmić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

opanować czyjś umysł lub emocje

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

- Jesteś królewskim marszałkiem, przyjacielu. Nie pozwól, żeby rozpacz przyćmiła ci zdolność osądu.

źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

Nawet ostatnie wypadki nie zdołały do końca przyćmić jej radości.

źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008

Podwójny widok pary we frakach przyćmił mu umysł, ledwie co rozjaśniony lufką śliwowicy.

źródło: NKJP: Robert Urbański; Jacek Kondracki title Operacja „Dunaj”, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przyćmiłem +(e)m przyćmił	przyćmiłam +(e)m przyćmiła	przyćmiłom +(e)m przyćmiło	przyćmiliśmy +(e)śmy przyćmili	przyćmiłyśmy +(e)śmy przyćmiły
2 os.	przyćmiłeś +(e)ś przyćmił	przyćmiłaś +(e)ś przyćmiła	przyćmiłoś +(e)ś przyćmiło	przyćmiliście +(e)ście przyćmili	przyćmiłyście +(e)ście przyćmiły
3 os.	przyćmił	przyćmiła	przyćmiło	przyćmili	przyćmiły

bezosobnik: przyćmiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przyćmijmy
2 os.	przyćmij	przyćmijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przyćmiłbym bym przyćmił	przyćmiłabym bym przyćmiła	przyćmiłobym bym przyćmiło	przyćmilibyśmy byśmy przyćmili	przyćmiłybyśmy byśmy przyćmiły
2 os.	przyćmiłbyś byś przyćmił	przyćmiłabyś byś przyćmiła	przyćmiłobyś byś przyćmiło	przyćmilibyście byście przyćmili	przyćmiłybyście byście przyćmiły
3 os.	przyćmiłby by przyćmił	przyćmiłaby by przyćmiła	przyćmiłoby by przyćmiło	przyćmiliby by przyćmili	przyćmiłyby by przyćmiły

bezosobnik: przyćmiono by

bezokolicznik: przyćmić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przyćmiwszy

gerundium: przyćmienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: przyćmiony

odpowiednik aspektowy: przyćmiewać

+

przyćmić

+

(KOMU) + CO

Zob. ćmić