-
1.
osoba, którą mówiący ocenia jako brzydką, zdeformowaną czy niezgrabną -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
wygląd
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
Po ślubie niechętnie, ale zaakceptowano związek, szczególnie, że zaowocował trójką udanych dzieci. Dziwili się tylko wszyscy - co ta Pela w nim widzi? Piękna, bogata jedynaczka mogła wszak wybrać jakiegoś normalnego mężczyznę a nie taką pokrakę.
źródło: NKJP: Internet
Patrzysz w lustro i wydaje ci się, że widzisz potwora, grubą pokrakę, która nie ma oczywiście 56 centymetrów w talii. Zaczynasz się odchudzać, aby dorównać ideałowi z telewizji.
źródło: NKJP: (mst): Chuda wygrywa, Gazeta Krakowska, 2003-01-18
Aktor oburza się na chłystków, którzy w imię prawdy życia grają na scenie życiowe pokraki.
źródło: NKJP: Marek Mikos: Po premierze w krakowskim Teatrze STU, Gazeta Wyborcza, 1994-01-12
[...] w klipie grają samych siebie – pokraków, dziwolągów i wampirów.
źródło: Internet: gala.pl
Chciałbyś oglądać brzydkie pokraki? Wydaje mi się, że piękno przyciąga uwagę, a Ania, Alina i Kasia jeszcze świetnie śpiewają i doskonale czują się na estradzie.
źródło: Jerzy Bojanowicz: Wciąż chcę iść do przodu, VIP, 2012-10 (docplayer.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pokraka
pokraki
D. pokraki
pokraków
pokrak
C. pokrace
pokrakom
B. pokrakę
pokraków
pokraki
N. pokraką
pokrakami
Ms. pokrace
pokrakach
W. pokrako
pokraki
Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm pokrak, B. lm pokraki. W przeciwnym razie używa się r. m1, D. i B lm pokraków lub r. ż, D. lm pokrak, B. lm pokraki.
-
Rzeczownik odczasownikowy od dawnego przedrostkowego pokraczać, który pochodzi od pokroczyć 'krocząc postąpić, pójść'; pierwotne znaczenie zapewne 'coś odchodzącego, odstającego od głównej części (na kształt kroku, rozkraczonych nóg), rozwidlonego', wtórnie 'coś niezgrabnego, ktoś niezgrabny' (Bor)