kłopotliwy

Przywitała się z nami kolejno, potem usiadła na brzeżku krzesła i spoglądała niepewnie to na ojca, to na matkę. Wizyta jej była tak niespodziewana i tak wszystkich zaskoczyła, że nikt nie wiedział, jak zacząć, co powiedzieć, żeby przerwać kłopotliwe milczenie.

źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Gdy owoc dojrzewa, 1958

Miał on zwyczaj wyciągać zeszyt i czytać gościom swoje nowe wiersze, po czym tubalnym głosem pytał: „I co?”. Goście stawali wówczas w dość kłopotliwej sytuacji, no bo jak tu chwalić, żeby nie wypadło konwencjonalnie?

źródło: NKJP: Magdalena Rigamonti: Psotne figle Szymborskiej, Dziennik Zachodni, 2009-01-26

Jak się okazuje, duże zainteresowanie wzbudza stan majątkowy bohatera czatu. Musiał odpowiadać na tak kłopotliwe pytania typu: „jak pan godzi swoją łapczywość w gromadzeniu pieniędzy z demonstracyjną religijnością” lub „czy jest pan udziałowcem kompleksu na Szymoszkowej”, „na ile wycenia pan swój majątek” i „czy płaci pan haracze”.

źródło: NKJP: Z wizytą u internautów, Dziennik Polski, 2002-02-08

W telefonie zapadła cisza, kłopotliwa dla obu.

źródło: NKJP: Andrzej Kwietniewski: Blondynka z miasta Łodzi, 2008

Mieszkając np. w ostatnim pomieszczeniu trzeba było przechodzić przez inne apartamenty, co było nad wyraz niewygodne i zarazem kłopotliwe dla innych.

źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995