błazen

Nie śmieszy cię to, Siostro? Jak twój mąż się miota, jak biega, szuka, nerwowo przebiera rękami, rozgląda się. I nic. Nie ma. [...] Doprawdy, Siostro, klaun z twojego męża i błazen.

źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Siostra, 1996

I co się do mnie szczerzysz, błaźnie? [...]– Nie mów tak na mnie, dziewczynko – odezwał się, jak mógł najłagodniej. –Błaznem będę dopiero, jak zgarnę tyle kasiorki, co ty i twoi koledzy w kamizelkach na ostatni guzik. Młode stworzenie wytrzymało jego wzrok i wykrzywiło usta. – Proszę, do tego wyszczekany błazen.

źródło: NKJP: Piotr Siemion: Finimondo, 2004

Nazywa się Jędrek. Chyba jakieś podupadłe warszawskie mieszczaństwo. Nosi herbowy sygnet, błazen jeden.

źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

Umiłowana przez Polaków suwerenna państwowość przemieniła się w wygłup, karykaturę państwa, kicz polityczny. Ludność przywykła do życia w farsie, w obrębie kretynizmu i absurdu, ale uchyla się od uczestnictwa w grze. Na scenie skaczą zawodowe błazny.

źródło: NKJP: Jerzy Urban: Klątwa Urbana, 1995