zdumieć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. poczuć się zaskoczonym, ponieważ ktoś lub coś jest inne, niż spodziewaliśmy się, albo coś wydarzyło się wbrew naszym przypuszczeniom

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

zdziwić się

	Bo jakże nie zdumieć się widokiem spokojnej powierzchni wody, ograniczonej pionowymi skałami kilkusetmetrowej wysokości? źródło: NKJP: Piotr Pacholarz: Kraina ekstremalnych wrażeń, Dziennik Polski, 2005-02-19
	Zdumiał się na widok biblioteczki. źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005
	Zdumiałem się, że wszystko to tak łatwo przychodzi. źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000
	Marszałek nie pierwszy raz zdumiał się, jak łatwo takie słowa trafiają do wierzących. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	U niego prawa ręka leci do przodu razem z prawą nogą, a lewa z lewą! Jak Boga kocham! Nie kłamię - zdumiał się tym fenomenem Andrzej Szczepkowski. źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Dudek to był Ktoś, Polityka, 2002-08-31

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdumiałem się +(e)m się zdumiał	zdumiałam się +(e)m się zdumiała	zdumiałom się +(e)m się zdumiało	zdumieliśmy się +(e)śmy się zdumieli	zdumiałyśmy się +(e)śmy się zdumiały
2 os.	zdumiałeś się +(e)ś się zdumiał	zdumiałaś się +(e)ś się zdumiała	zdumiałoś się +(e)ś się zdumiało	zdumieliście się +(e)ście się zdumieli	zdumiałyście się +(e)ście się zdumiały
3 os.	zdumiał się	zdumiała się	zdumiało się	zdumieli się	zdumiały się

bezosobnik: zdumiano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zdumiejmy się
2 os.	zdumiej się	zdumiejcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdumiałbym się bym się zdumiał	zdumiałabym się bym się zdumiała	zdumiałobym się bym się zdumiało	zdumielibyśmy się byśmy się zdumieli	zdumiałybyśmy się byśmy się zdumiały
2 os.	zdumiałbyś się byś się zdumiał	zdumiałabyś się byś się zdumiała	zdumiałobyś się byś się zdumiało	zdumielibyście się byście się zdumieli	zdumiałybyście się byście się zdumiały
3 os.	zdumiałby się by się zdumiał	zdumiałaby się by się zdumiała	zdumiałoby się by się zdumiało	zdumieliby się by się zdumieli	zdumiałyby się by się zdumiały

bezosobnik: zdumiano by się

bezokolicznik: zdumieć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zdumiawszy się

gerundium: zdumienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: zdumiewać się

+	zdumieć się	+	CZYM
+	zdumieć się	+	na CO
+	zdumieć się	+	że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
+	zdumieć się	+	(CZYM) + MOWA WPROST