piorunować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

gwałtownie krytykować kogoś lub coś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

hiperonimy:

krytykować

	Nasi mężowie stanu i politycy, którzy piorunują na komunistyczne agentury, w życiu swoim — w znakomitej większości — nie czytali ani Marksa, ani Lenina i nikt od nich tego nie wymaga. Albowiem to, co wiemy o komunizmie, wystarcza nam, by go potępić bez specjalnych studiów i dociekań. źródło: NKJP: Mieroszewski Juliusz: Finał klasycznej Europy, 1997
	Ksiądz Józef Makłowicz na początku XIX stulecia przytaczał taką anegdotę, jak pewien proboszcz piorunował z ambony do swych owieczek na „Woltera i Russa”. Ludzie, którzy nic o obydwu filozofach nie wiedzieli, w spokoju ducha przespali całe kazanie. źródło: NKJP: Po prostu dziwak, Dziennik Polski, 2008-08-23
	Piorunował grzechy, jego wyciągnięty palec celował w tłum i każdy drżał, bo każdemu zdawało się, że bije w niego. źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Dolina Issy, 1955
	Czymże gorsi oni, których poświęcasz? Czy tylko dlatego gorsi, że nie chcieli żyć pod czarownikiem-mordercą? To ich cała wina? Koneso, tak piorunowany, nie mógł odeprzeć ciężkich zarzutów i miał minę bitego po łbie złoczyńcy. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1057

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	piorunowałem +(e)m piorunował	piorunowałam +(e)m piorunowała	piorunowałom +(e)m piorunowało	piorunowaliśmy +(e)śmy piorunowali	piorunowałyśmy +(e)śmy piorunowały
2 os.	piorunowałeś +(e)ś piorunował	piorunowałaś +(e)ś piorunowała	piorunowałoś +(e)ś piorunowało	piorunowaliście +(e)ście piorunowali	piorunowałyście +(e)ście piorunowały
3 os.	piorunował	piorunowała	piorunowało	piorunowali	piorunowały

bezosobnik: piorunowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę piorunował będę piorunować	będę piorunowała będę piorunować	będę piorunowało będę piorunować	będziemy piorunowali będziemy piorunować	będziemy piorunowały będziemy piorunować
2 os.	będziesz piorunował będziesz piorunować	będziesz piorunowała będziesz piorunować	będziesz piorunowało będziesz piorunować	będziecie piorunowali będziecie piorunować	będziecie piorunowały będziecie piorunować
3 os.	będzie piorunował będzie piorunować	będzie piorunowała będzie piorunować	będzie piorunowało będzie piorunować	będą piorunowali będą piorunować	będą piorunowały będą piorunować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		piorunujmy
2 os.	piorunuj	piorunujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	piorunowałbym bym piorunował	piorunowałabym bym piorunowała	piorunowałobym bym piorunowało	piorunowalibyśmy byśmy piorunowali	piorunowałybyśmy byśmy piorunowały
2 os.	piorunowałbyś byś piorunował	piorunowałabyś byś piorunowała	piorunowałobyś byś piorunowało	piorunowalibyście byście piorunowali	piorunowałybyście byście piorunowały
3 os.	piorunowałby by piorunował	piorunowałaby by piorunowała	piorunowałoby by piorunowało	piorunowaliby by piorunowali	piorunowałyby by piorunowały

bezosobnik: piorunowano by

bezokolicznik: piorunować

imiesłów przysłówkowy współczesny: piorunując

gerundium: piorunowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: piorunujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: piorunowany

	+	piorunować	+	na KOGO/CO
	+	piorunować	+	KOGO/CO

Zob. piorun