-
1.b
książk. pejorat. charakterystyczny dla kogoś, kto zachowuje się w sposób ordynarny i prostacki -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- grubiańskie zachowanie; grubiańskie obelgi, żarty
- wyjątkowo grubiański
- aroganckie i grubiańskie, niestosowne i grubiańskie, prostackie i grubiańskie
-
Ja żartowałem, to był tylko żart, grubiański, przyznaję, ale my, marynarze, twardniejemy na morzu.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr, tom 1, 1986
Najpierw pozwalał sobie tylko na kąśliwe lub grubiańskie uwagi, po których Joannie nieraz stawały w oczach łzy.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
[...] dla mnie pułk pozostanie na zawsze smutnym czworobokiem koszarowych budowli, wypełnionych echem wrzaskliwych komend i grubiańskich śmiechów.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. grubiański
grubiański
grubiański
grubiańskie
grubiańska
D. grubiańskiego
grubiańskiego
grubiańskiego
grubiańskiego
grubiańskiej
C. grubiańskiemu
grubiańskiemu
grubiańskiemu
grubiańskiemu
grubiańskiej
B. grubiańskiego
grubiańskiego
grubiański
grubiańskie
grubiańską
N. grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
grubiańską
Ms. grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
grubiańskiej
W. grubiański
grubiański
grubiański
grubiańskie
grubiańska
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. grubiańscy
grubiańscy
grubiańskie
grubiańskie
D. grubiańskich
grubiańskich
grubiańskich
grubiańskich
C. grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
B. grubiańskich
grubiańskich
grubiańskich
grubiańskie
N. grubiańskimi
grubiańskimi
grubiańskimi
grubiańskimi
Ms. grubiańskich
grubiańskich
grubiańskich
grubiańskich
W. grubiańscy
grubiańscy
grubiańskie
grubiańskie
-
Zob. grubianin