-
1.a
książk. pejorat. taki, który zachowuje się w sposób ordynarny i prostacki -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- grubiański człowiek, mężczyzna
-
Został za to w ich oddziale złośliwy i grubiański Herman, który nie wiadomo dlaczego na każdym kroku starał się chłopcu dokuczać.
źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
Ukraińscy kierowcy od lat skarżyli się na grubiańskich i skorych do brania łapówek policjantów.
źródło: NKJP: Głosy i glosy, Polityka, nr 2514, 2005
Nie przerażały jej przepaście ani towarzystwo grubiańskich mężczyzn, śmiechy czy zaczepki Igo.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. grubiański
grubiański
grubiański
grubiańskie
grubiańska
D. grubiańskiego
grubiańskiego
grubiańskiego
grubiańskiego
grubiańskiej
C. grubiańskiemu
grubiańskiemu
grubiańskiemu
grubiańskiemu
grubiańskiej
B. grubiańskiego
grubiańskiego
grubiański
grubiańskie
grubiańską
N. grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
grubiańską
Ms. grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
grubiańskiej
W. grubiański
grubiański
grubiański
grubiańskie
grubiańska
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. grubiańscy
grubiańscy
grubiańskie
grubiańskie
D. grubiańskich
grubiańskich
grubiańskich
grubiańskich
C. grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
grubiańskim
B. grubiańskich
grubiańskich
grubiańskich
grubiańskie
N. grubiańskimi
grubiańskimi
grubiańskimi
grubiańskimi
Ms. grubiańskich
grubiańskich
grubiańskich
grubiańskich
W. grubiańscy
grubiańscy
grubiańskie
grubiańskie
-
Zob. grubianin