pokonać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

odnieść nad kimś zwycięstwo w walce, grze lub rywalizacji

Imb używany również samodzielnie w funkcji rzeczownika, np.: Dla pokonanych nigdy nie było litości.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Sport

czynności związane ze sportem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

	synonimy:	zwyciężyć
	antonimy:	ulec

mistrz, zawodnik, zespół pokonał; drużyna pokonała kogoś
pokonać faworyta, gospodarzy, konkurencję, konkurentów, lidera, najlepszych, rywala, silniejszych, zespół; Barcelonę, Legię; Anglików, Hiszpanów; aliantów, jakąś armię, Hitlera; bramkarza; agresora, wroga; dyktaturę, faszyzm, komunizm; śmierć
pokonać mieczem, siłą, podstępem; walkowerem
pokonać bez problemu, bez trudu, bez wysiłku
pokonać na punkty; na ringu, na własnym stadionie, na wyjeździe
pokonać w eliminacjach, w finale, w meczu; w barażach, w rzutach karnych; w pięknym stylu
pokonać za pierwszym (drugim, trzecim…) razem
pokonać łatwo, niespodziewanie, pewnie, zdecydowanie, znakomicie; dwukrotnie; militarnie
móc, potrafić, zdołać pokonać
pokonać i podbić, pokonać i wygrać, pokonać i zniszczyć

	W drugim spotkaniu Real pokonał w Madrycie Inter Mediolan 2:0. źródło: KWSJP: (jl): Emocje w europejskich pucharach, Ekspress Wieczorny, 1981, nr 70
	Nabuchodonozor, pokonawszy faraona Necho, zapewnił Babilonowi panowanie nad światem. źródło: KWSJP: Witold Tyloch: Dzieje ksiąg Starego Testamentu: szkice z krytyki biblijnej, 1981
	Ostateczne pokonanie zakonu, zapoczątkowane pod Grunwaldem, udaje się dopiero Kazimierzowi. źródło: KWSJP: Paweł Hostowiec: Idea jagiellońska, 1956
	Cel, jakim było pokonanie komunizmu, uświęcał według niego wszelkie środki. źródło: KWSJP: Tadeusz Drewnowski: Próba scalenia: obiegi, wzorce, style. Lliteratura polska 1944-1989, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokonałem +(e)m pokonał	pokonałam +(e)m pokonała	pokonałom +(e)m pokonało	pokonaliśmy +(e)śmy pokonali	pokonałyśmy +(e)śmy pokonały
2 os.	pokonałeś +(e)ś pokonał	pokonałaś +(e)ś pokonała	pokonałoś +(e)ś pokonało	pokonaliście +(e)ście pokonali	pokonałyście +(e)ście pokonały
3 os.	pokonał	pokonała	pokonało	pokonali	pokonały

bezosobnik: pokonano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pokonajmy
2 os.	pokonaj	pokonajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokonałbym bym pokonał	pokonałabym bym pokonała	pokonałobym bym pokonało	pokonalibyśmy byśmy pokonali	pokonałybyśmy byśmy pokonały
2 os.	pokonałbyś byś pokonał	pokonałabyś byś pokonała	pokonałobyś byś pokonało	pokonalibyście byście pokonali	pokonałybyście byście pokonały
3 os.	pokonałby by pokonał	pokonałaby by pokonała	pokonałoby by pokonało	pokonaliby by pokonali	pokonałyby by pokonały

bezosobnik: pokonano by

bezokolicznik: pokonać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pokonawszy

gerundium: pokonanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: pokonany

odpowiednik aspektowy: pokonywać

+

pokonać

+

KOGO/CO

płn. psł. *pokonati 'zakończyć, skończyć'

Forma prasłowiańska od czasownika *konati z przedrostkiem *po-; zob. konać