-
2.
książk. coś, co pozwala jednoznacznie wyróżnić charakter lub cechy osoby albo jakiegoś przedmiotu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
jakość i intensywność -
- wieczny stygmat
- naznaczony stygmatem
-
I byli w dalszej rodzinie Adam i Ewa, bo ksiądz tak chrzcił nieślubne dzieci, by chodziły do końca życia ze swym bękarcim stygmatem.
źródło: NKJP: Wit Szostak: Oberki do końca świata, 2007
Fausta widywała go wiele razy po wieczornym nabożeństwie, wsiadał do samochodu bez koloratki, bez księżych stygmatów, naprawdę przystojny mężczyzna.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Fausta, 2010
Naznaczonemu stygmatem obłąkania wszystko wolno. I cokolwiek uczyni, zasługuje na wyrozumiałość.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983
Obraz jest przejmujący nie tylko dlatego, że twarz Chrystusa, daleka od kanonów klasycznego piękna, naznaczona została stygmatem śmierci.
źródło: NKJP: Jan Tomkowski: Ciemne skrzydła Ikara. Eseje o rozpaczy, 2009
Wdzięk, inteligencja i maniery Józefiny z kretesem zatarły stygmaty jej pochodzenia, tak że podbiła serca dziesiątków kawalerów, kładących się pokotem u stóp rzekomej damy.
źródło: NKJP: Katarzyna Pisarzewska: Koncert łgarzy, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. stygmat
stygmaty
D. stygmatu
stygmatów
C. stygmatowi
stygmatom
B. stygmat
stygmaty
N. stygmatem
stygmatami
Ms. stygmacie
stygmatach
W. stygmacie
stygmaty
-
+ stygmat + JAKI+ stygmat + CZEGO -
łac. stigma 'piętno'
z gr. stígma, -atos 'nakłucie, rana kłuta, wykłuty znak, piętno'
Nie można wykluczyć pośrednictwa fr. stigmate 'ts.'