rękoczyn
-
książk. uderzenie lub pobicie kogoś
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
przestępstwa -
- awantury i rękoczyny, groźby i rękoczyny, kłótnie i rękoczyny, przepychanki i rękoczyny, szarpanina i rękoczyny
- dokonać, dopuścić się rękoczynu
- obeszło się, obyło się bez rękoczynów; doszło/dochodziło; posunąć się/posuwać się, przejść do rękoczynów
-
Porywczy mężczyzna miał poprzedzić swój rękoczyn żądaniem: „Wyskakuj z kasy”. Kiedy słowa nie poskutkowały, użył siły.
źródło: NKJP: (IK): Rudy podobno nie jeździ, Gazeta Krakowska, 2002-02-14
Wcześniej pokłóciłem się z matką. Kłótnie były standardem w tym domu, ale doszło do rękoczynu - wywróciłem ją, ona boleśnie się poobijała.
źródło: NKJP: Internet
W trakcie spotkania najprawdopodobniej doszło do awantury zakończonej rękoczynami. A rękoczyny okazały się tragicznym finałem dla jednego z ich uczestników
źródło: NKJP: (ZIOB): Zabójstwo po alkoholu, Dziennik Polski, 2006-12-19
Z relacji świadków wiadomo, że kilku mężczyzn wywołało awanturę, która szybko przerodziła się w rękoczyny.
źródło: NKJP: (MRU): Wielkie koszenie, Dziennik Zachodni, 2004-05-24
W domu Oli, która ma troje rodzeństwa, często dochodziło do awantur i rękoczynów.
źródło: NKJP: (ANI, KAJ): Wciąż są szanse na uratowanie Oli, Dziennik Łódzki, 2002-06-18
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rękoczyn
rękoczyny
D. rękoczynu
rękoczynów
C. rękoczynowi
rękoczynom
B. rękoczyn
rękoczyny
N. rękoczynem
rękoczynami
Ms. rękoczynie
rękoczynach
W. rękoczynie
rękoczyny
Inne uwagi
Zwykle lm
-
Zob. ręka, czyn