nadarzyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. pojawić się lub nastąpić niespodziewanie, dając możliwość korzystnego rozwoju jakiejś sytuacji

ATEMATYCZNY

nadarzył się moment, pretekst; nadarzyła się okazja, sposobność, szansa, sytuacja

	Co do celów, to wiele wyjaśni się po pierwszych spotkaniach. Jeżeli nadarzy się szansa na awans, to na pewno z niej skorzystamy [...]. źródło: NKJP: Nie tylko siłacze..., Dziennik Polski, 2005-08-27
	Kloss doszedł do wniosku, że nadarzyła się okazja, aby podtrzymać o sobie opinię służbisty. źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 1967
	I ten szczegół chyba skłonił mnie do szukania odpowiedniej chwili na prywatną z nim rozmowę. Okazja nadarzyła się zaraz po kolacji, kiedy Pani Matka zainstalowała się w Salonie z wyborem pism świętego Franciszka Salezego, a Wuj udał się do Biblioteki z kieliszkiem benedyktynki. źródło: NKJP: Adam Czerniawski: Narracje ormiańskie, 2003
	Romek do urzędu pracy nie poszedł w ogóle. Nie widział sensu. Gdy tylko nadarzyła się sposobność, oboje wyjechali. Brat Anny jest na Wyspach już dwa lata [...]. źródło: NKJP: Rafał Kamieński: Bezrobocie to fikcja, Gazeta Krakowska, 2007-05-25
	A może wreszcie nadarzył się nam dobry gospodarz, który próbuje ożywić życie kulturalne w mieście źródło: NKJP: Robert Myśliwy: Kultura polityczna, Nowiny Raciborskie, 2007-08-21

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nadarzyłem się +(e)m się nadarzył	nadarzyłam się +(e)m się nadarzyła	nadarzyłom się +(e)m się nadarzyło	nadarzyliśmy się +(e)śmy się nadarzyli	nadarzyłyśmy się +(e)śmy się nadarzyły
2 os.	nadarzyłeś się +(e)ś się nadarzył	nadarzyłaś się +(e)ś się nadarzyła	nadarzyłoś się +(e)ś się nadarzyło	nadarzyliście się +(e)ście się nadarzyli	nadarzyłyście się +(e)ście się nadarzyły
3 os.	nadarzył się	nadarzyła się	nadarzyło się	nadarzyli się	nadarzyły się

bezosobnik: nadarzono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nadarzmy się
2 os.	nadarz się	nadarzcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nadarzyłbym się bym się nadarzył	nadarzyłabym się bym się nadarzyła	nadarzyłobym się bym się nadarzyło	nadarzylibyśmy się byśmy się nadarzyli	nadarzyłybyśmy się byśmy się nadarzyły
2 os.	nadarzyłbyś się byś się nadarzył	nadarzyłabyś się byś się nadarzyła	nadarzyłobyś się byś się nadarzyło	nadarzylibyście się byście się nadarzyli	nadarzyłybyście się byście się nadarzyły
3 os.	nadarzyłby się by się nadarzył	nadarzyłaby się by się nadarzyła	nadarzyłoby się by się nadarzyło	nadarzyliby się by się nadarzyli	nadarzyłyby się by się nadarzyły

bezosobnik: nadarzono by się

bezokolicznik: nadarzyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nadarzywszy się

gerundium: nadarzenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: nadarzać się

+

nadarzyć się

+

(KOMU)

Zob. darzyć