stateczny

Kiedy wracaliśmy do domu, mój rodzic nie mógł dość się nachwalić rozumu i statecznego charakteru naszego władcy, jakże niepodobnego do swego starszego brata.

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004

W średniowiecznych tekstach roi się od przykładów statecznych zachowań, napomnień i przestróg przed „czczą swawolą”.

źródło: NKJP: Tomasz Borkowski: Złe gry, Wiedza i Życie, nr 2, 1997

Zerkam na widownię, która widzi to samo, co ja. Dwie panie - o zgrozo w moim statecznym wieku ! - siedzą z kamiennymi twarzami. Dwie dzierlatki, które mogłyby być ich wnuczkami, pokładają się ze śmiechu.

źródło: NKJP: Danuta: Bond w stringach, Gazeta Poznańska, 2006-03-03

Stateczny wygląd i dostojny sposób poruszania się po boisku są jednak w przypadku Tomka mocno mylące. Witalności popularnemu „Szczepanowi” pozazdrościć powinien wszak niejeden dwudziestolatek.

źródło: NKJP: Daniel Weimer: Marzenia o kole historii, Dziennik Polski, 2006-02-10

I tylko, powiedzmy szczerze, na krzesłach reprezentujących Europę wschodnią połyskiwały stateczne łysiny lub srebrzył się - nie pierwszy już niestety! - „siwy włos na twojej skroni”.

źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór: rzeczy mniejsze, 1998