-
1.b
książk. cecha czegoś, co świadczy o czyjejś wielkiej wiedzy -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
- książkowa, nudna uczoność
-
[...] zachowuje obiektywizm badacza antyku. Ale jego biografia nie ma nic z nudnej uczoności, nie odsyła czytelnika do szczegółowych przypisów, nie męczy porównaniami z innymi badaczami.
źródło: NKJP: Stefan Drajewski: Kronika wypadków wojennych, Polska Głos Wielkopolski, 2005-01-07
[...] spis powstał w klasztorze Altaich między r. 741 a r. 7438. Mogłoby to tłumaczyć książkową uczoność prologu oraz wizygockie koneksje pisarza.
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
W Polsce instytucja muzealna ciągle postrzegana jest jako synonim zacofania i martwoty. Zarzuca się jej nudę, brak dynamiki, zbytnią powagę, napuszoną uczoność oraz opory przed nowymi technologiami.
źródło: NKJP: Piotr Sarzyński: Mniej muzeum w muzeum, Polityka, 2008-05-17
Historycy piszą [...] opasłe tomy, które z trudem torują sobie drogę do umysłów, bo obezwładniają czytelnika uczonością i nudą.
źródło: NKJP: Wiesław Wodecki: Zielona bibuła, Gazeta Wrocławska, 2003-11-28
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
liczba pojedyncza liczba mnoga M. uczoność
uczoności
D. uczoności
uczoności
C. uczoności
uczonościom
B. uczoność
uczoności
N. uczonością
uczonościami
Ms. uczoności
uczonościach
W. uczoności
uczoności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: uczony I; zob. uczyć