-
1.a
książk. cecha kogoś, kto zdobył wielką wiedzę -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
- napuszona, wielka; teologiczna uczoność
- uczoność i wielkość
- kult, miara uczoności
-
Przytoczony wiersz Horacego pełni funkcję sentencji ogólnej, którą można wykorzystać w wielu sytuacjach, kiedy potrzebna jest pomoc i wsparcie sąsiada [...]. Zwróćmy uwagę, że cytat jest umieszczony w liście, co ma także podkreślić uczoność nadawcy.
źródło: NKJP: Krzysztof Pawłowski: Retoryka starożytna w kronice Kadłubka. Sztuka narracji, 2003
Z powodu swej teologicznej uczoności Jan nazwany był „Augustynem Greków”.
źródło: NKJP: Internet
Chasydyzm narodził się w XVIII wieku na Podolu [...]. Był to ruch żydowskich mas ludowych skierowany przeciwko [...] uczoności rabinów.
źródło: NKJP: Święty klucz, Dziennik Polski, 2000-06-03
[...] zdążył zasłynąć w stolicy papiestwa zarówno swoją uczonością, jak i nadzwyczaj ożywionymi stosunkami z rzymskim półświatkiem.
źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany książę Poniatowski, 1960
[...] ku wielkiemu zmartwieniu ojca, Szymon nie robił żadnych postępów. Ilekroć ojciec chciał się pochwalić uczonością syna, tylekroć narażał na kompromitację.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
liczba pojedyncza liczba mnoga M. uczoność
uczoności
D. uczoności
uczoności
C. uczoności
uczonościom
B. uczoność
uczoności
N. uczonością
uczonościami
Ms. uczoności
uczonościach
W. uczoności
uczoności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: uczony I; zob. uczyć