gromić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. krytykować ostro i zdecydowanie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

hiperonimy:

krytykować

	Wychodząc z kościoła, spójrzmy jeszcze na niewielką, niską ambonę [...] i wyobraźmy sobie na niej dwumetrową postać księdza Stolarczyka, z prawdziwie apostolską pasją gromiącego swe góralskie owieczki, nieskore ani do świątobliwego życia, ani, tym bardziej, do ofiarności na rzecz kościoła i plebana. źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Zakopane i Tatry: przewodnik, 1995
	Arystoteles niesłusznie gromi Eurypidesa, że ten niekonsekwentnie zbudował postać Ifigenii w „Ifigenii w Aulidzie”. źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946
	Wcześniej zaistniał spór: rozbrajać milicje czy nie rozbrajać. Rozbrojono - za zgodą i z inspiracji Moskwy, ale na naradzie Dżilas pominął tę okoliczność i stał się głównym motorem gromienia tych partii za to posunięcie. źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985
	Pojawiają się głosy gromiące lenistwo samych studentów, którzy zostawili wszystko na „ostatnią chwilę” i teraz ponoszą tego konsekwencje. źródło: NKJP: Anna Wojtysiak: Za czym kolejka ta stoi?, Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska” nr 27 (709), 2005-07-06
	Siostra Dorota chce pocałować mnie w rękę. „Nie trzeba, nie trzeba!” - gromię jej nadgorliwość. źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Miasto szklanych słoni, 2010

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: gromiono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę gromił będę gromić	będę gromiła będę gromić	będę gromiło będę gromić	będziemy gromili będziemy gromić	będziemy gromiły będziemy gromić
2 os.	będziesz gromił będziesz gromić	będziesz gromiła będziesz gromić	będziesz gromiło będziesz gromić	będziecie gromili będziecie gromić	będziecie gromiły będziecie gromić
3 os.	będzie gromił będzie gromić	będzie gromiła będzie gromić	będzie gromiło będzie gromić	będą gromili będą gromić	będą gromiły będą gromić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		grommy
2 os.	grom	gromcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	gromiłbym bym gromił	gromiłabym bym gromiła	gromiłobym bym gromiło	gromilibyśmy byśmy gromili	gromiłybyśmy byśmy gromiły
2 os.	gromiłbyś byś gromił	gromiłabyś byś gromiła	gromiłobyś byś gromiło	gromilibyście byście gromili	gromiłybyście byście gromiły
3 os.	gromiłby by gromił	gromiłaby by gromiła	gromiłoby by gromiło	gromiliby by gromili	gromiłyby by gromiły

bezosobnik: gromiono by

bezokolicznik: gromić

imiesłów przysłówkowy współczesny: gromiąc

gerundium: gromienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: gromiący

imiesłów przymiotnikowy bierny: gromiony

odpowiednik aspektowy: zgromić

psł. *gromiti, *grom'ǫ 'huczeć, grzmieć; zadawać porażkę, rozbijać, unicestwiać, zwyciężać’'

Zob. grom