tułacz

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. bez domu

  • 1.

    książk.  osoba, która nie ma własnego, stałego mieszkania i wciąż zmienia miejsce pobytu
  • CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Najbliższe środowisko życia człowieka

    dom/inne miejsca zamieszkania i ich otoczenie

  • Ta walizka była kolejnym obiektem z licznej rodziny pakunków, toreb, plecaków i walizek związanych z ideą wędrowca bez domu. Tułacz nie rozstaje się ze swoim bagażem [...].

    źródło: NKJP: Małgorzata Dziewulska: Inna obecność, 2009

    Ponieważ trudno zrozumieć tułacza, wymyślili sobie, że ten człowiek rzucił normalne życie, zrezygnował z wygód i ruszył w drogę, by odpokutować jakieś stare winy.

    źródło: NKJP: Boczny tor, Dziennik Polski, 2000-04-22

    W Ameryce byłem tułaczem, pięć razy musiałem zmieniać miejsce zamieszkania, ze względów bezpieczeństwa zmieniano mi numery telefonów bez uprzedzenia, miałem też kilka nazwisk i kilka paszportów.

    źródło: NKJP: Maria Nurowska: Mój przyjaciel zdrajca, 2004

    - W mieście osiedli tułacze, tacy, co jeździli z budowy na budowę, po całym kraju - opowiada znajomy z Bełchatowa.

    źródło: NKJP: Michał Matys: Z woli ministrów, Gazeta Wyborcza, 1994-05-04

    Lud często drwi z nich i śmieje się, gdyż „odrzucają ogólnie przyjęty sposób życia, stając się tułaczami i żebrakami” .

    źródło: NKJP: Andrzej Łomanowski: Dima i Generałowie, Gazeta Wyborcza, 1994-10-29

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. tułacz
    tułacze
    ndepr
    tułacze
    depr
    D. tułacza
    tułaczy
    C. tułaczowi
    tułaczom
    B. tułacza
    tułaczy
    N. tułaczem
    tułaczami
    Ms. tułaczu
    tułaczach
    W. tułaczu
    tułacze
    ndepr
    tułacze
    depr
  • Rzeczownik od czasownika tułać się < psł. dial. *tulati sę 'wlec się, skradać się, włóczyć się'