koczować - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

przebywać gdzieś tymczasowo w złych warunkach, nie mając mieszkania

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

bezdomni, uchodźcy koczują
koczować na dworcu, na lotnisku, na trawniku; pod drzwiami, pod gołym niebem; w namiotach

	W obszernej poczekalni na ławkach i na podłodze koczował tłum ludzi oczekujących na pociągi, i takich jak my, traktujących dworzec jako bezpieczną noclegownię. źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008
	Dla mężczyzny, który latami koczował na działkach wypicie kawki w ogrodzie zimowym i obejrzenie meczu w telewizji to tak naprawdę pierwsze chwile luksusu. źródło: NKJP: Agata Pustułka: Nikt nie umiera sam, Dziennik Zachodni, 2007-03-31
	Czekali na pociąg trzeci już dzień na zapomnianej w stepie stacyjce. Koczowali pod gołym niebem, a z nieba od trzech dni i nocy siąpił deszcz. źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
	Ciepły klimat pozwala koczować nawet pod mostem, jedzenie jest tanie, a stosunek Włochów do obcych na ogół otwarty i ciepły. źródło: NKJP: Piotr Kowalczuk: Raj Roma, Polityka, 2007-12-08

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	koczowałem +(e)m koczował	koczowałam +(e)m koczowała	koczowałom +(e)m koczowało	koczowaliśmy +(e)śmy koczowali	koczowałyśmy +(e)śmy koczowały
2 os.	koczowałeś +(e)ś koczował	koczowałaś +(e)ś koczowała	koczowałoś +(e)ś koczowało	koczowaliście +(e)ście koczowali	koczowałyście +(e)ście koczowały
3 os.	koczował	koczowała	koczowało	koczowali	koczowały

bezosobnik: koczowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę koczował będę koczować	będę koczowała będę koczować	będę koczowało będę koczować	będziemy koczowali będziemy koczować	będziemy koczowały będziemy koczować
2 os.	będziesz koczował będziesz koczować	będziesz koczowała będziesz koczować	będziesz koczowało będziesz koczować	będziecie koczowali będziecie koczować	będziecie koczowały będziecie koczować
3 os.	będzie koczował będzie koczować	będzie koczowała będzie koczować	będzie koczowało będzie koczować	będą koczowali będą koczować	będą koczowały będą koczować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		koczujmy
2 os.	koczuj	koczujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	koczowałbym bym koczował	koczowałabym bym koczowała	koczowałobym bym koczowało	koczowalibyśmy byśmy koczowali	koczowałybyśmy byśmy koczowały
2 os.	koczowałbyś byś koczował	koczowałabyś byś koczowała	koczowałobyś byś koczowało	koczowalibyście byście koczowali	koczowałybyście byście koczowały
3 os.	koczowałby by koczował	koczowałaby by koczowała	koczowałoby by koczowało	koczowaliby by koczowali	koczowałyby by koczowały

bezosobnik: koczowano by

bezokolicznik: koczować

imiesłów przysłówkowy współczesny: koczując

gerundium: koczowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: koczujący

+

koczować

+

GDZIE

st.rus. kočevati 'stać obozem, obozować'

z tur.