-
2.
książk. dobiegający z daleka lub cichy dźwięk, wywołany wieloma wymieszanymi głosami i odgłosami -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki -
Przez salę przechodzi poszum aprobaty. Po chwili lekarze nagradzają X-a oklaskami.
źródło: NKJP: Urszula Pietroczuk: Jak OZZL zachęca do protestu, Gazeta Wyborcza, 1999-01-22
Zdarza się jeszcze, że kiedy jestem na naradzie w stolicy i pada nazwa Gnojnik, w sali słychać lekki poszum, widać uśmieszki na twarzach, a niektórzy uczestnicy z zainteresowaniem spoglądają, jak może wyglądać wójt z tak ciekawie nazywającej się gminy [...].
źródło: NKJP: Dyskretny urok Gnojnika, Dziennik Polski, 2004-04-16
Z ulicy gdzieś z oddali dobiega uszu narastający coraz silniej poszum cerkiewnych pieśni.
źródło: NKJP: Krystyna Kolińska: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści, 1996
[...] głos, który był jak wiatr od gór, gubił się jednak w poszumie ciżby, tonął w krzykach, śpiewach, muzyce, huku ognia.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. poszum
poszumy
D. poszumu
poszumów
C. poszumowi
poszumom
B. poszum
poszumy
N. poszumem
poszumami
Ms. poszumie
poszumach
W. poszumie
poszumy
-
+ poszum + (CZEGO) -
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego poszumieć; zob. szumieć