charkać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pot. wypuszczać z gardła powietrze w taki sposób, że słychać suchy, nieartykułowany dźwięk, a w ustach gromadzi się ślina

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

Donia spluwała raz po raz charkając z głębi gardła gęstą flegmą.

źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Wióry, 1980

Dziecko wesołe, bez gorączki, nie charka. Okaz zdrowia.

źródło: NKJP: Internet

[...] dlaczego Pan ostatnio ciągle tak charka? To choroba jakaś czy co?

źródło: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	charkałem +(e)m charkał	charkałam +(e)m charkała	charkałom +(e)m charkało	charkaliśmy +(e)śmy charkali	charkałyśmy +(e)śmy charkały
2 os.	charkałeś +(e)ś charkał	charkałaś +(e)ś charkała	charkałoś +(e)ś charkało	charkaliście +(e)ście charkali	charkałyście +(e)ście charkały
3 os.	charkał	charkała	charkało	charkali	charkały

bezosobnik: charkano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę charkał będę charkać	będę charkała będę charkać	będę charkało będę charkać	będziemy charkali będziemy charkać	będziemy charkały będziemy charkać
2 os.	będziesz charkał będziesz charkać	będziesz charkała będziesz charkać	będziesz charkało będziesz charkać	będziecie charkali będziecie charkać	będziecie charkały będziecie charkać
3 os.	będzie charkał będzie charkać	będzie charkała będzie charkać	będzie charkało będzie charkać	będą charkali będą charkać	będą charkały będą charkać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		charkajmy
2 os.	charkaj	charkajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	charkałbym bym charkał	charkałabym bym charkała	charkałobym bym charkało	charkalibyśmy byśmy charkali	charkałybyśmy byśmy charkały
2 os.	charkałbyś byś charkał	charkałabyś byś charkała	charkałobyś byś charkało	charkalibyście byście charkali	charkałybyście byście charkały
3 os.	charkałby by charkał	charkałaby by charkała	charkałoby by charkało	charkaliby by charkali	charkałyby by charkały

bezosobnik: charkano by

bezokolicznik: charkać

imiesłów przysłówkowy współczesny: charkając

gerundium: charkanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: charkający

odpowiednik aspektowy: charknąć

psł. *chr̥kati 'wydawać chrapliwe dźwięki'

Czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego.