dokleić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przykleić klejem to, co nie zostało należycie sklejone lub oderwało się od czegoś

[dokleić] lub pot. [doklejić]

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

Teraz trzeba czekać na murarzy-tynkarzy, którzy fachowo dokleją to, co spadło z wysokości pierwszego piętra.

źródło: NKJP: (WOJ.): Śnieg i mróz zrobiły swoje, Dziennik Polski, 2005-03-15

Całość trzyma się świetnie, ale trzeba dokleić grzbiet do okładki.

źródło: Internet: allegro.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dokleiłem +(e)m dokleił	dokleiłam +(e)m dokleiła	dokleiłom +(e)m dokleiło	dokleiliśmy +(e)śmy dokleili	dokleiłyśmy +(e)śmy dokleiły
2 os.	dokleiłeś +(e)ś dokleił	dokleiłaś +(e)ś dokleiła	dokleiłoś +(e)ś dokleiło	dokleiliście +(e)ście dokleili	dokleiłyście +(e)ście dokleiły
3 os.	dokleił	dokleiła	dokleiło	dokleili	dokleiły

bezosobnik: doklejono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		doklejmy
2 os.	doklej	doklejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dokleiłbym bym dokleił	dokleiłabym bym dokleiła	dokleiłobym bym dokleiło	dokleilibyśmy byśmy dokleili	dokleiłybyśmy byśmy dokleiły
2 os.	dokleiłbyś byś dokleił	dokleiłabyś byś dokleiła	dokleiłobyś byś dokleiło	dokleilibyście byście dokleili	dokleiłybyście byście dokleiły
3 os.	dokleiłby by dokleił	dokleiłaby by dokleiła	dokleiłoby by dokleiło	dokleiliby by dokleili	dokleiłyby by dokleiły

bezosobnik: doklejono by

bezokolicznik: dokleić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dokleiwszy

gerundium: doklejenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: doklejony

odpowiednik aspektowy: doklejać

+

dokleić

+

CO + (do CZEGO)

Zob. klej