-
1.
pejorat. osoba, która bardzo często ulega panice - nagłemu i trudnemu do opanowania strachowi -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
[...] nóż niekoniecznie musi służyć do zabijania i tylko przewrażliwiony panikarz będzie w nim widział wieczne zagrożenie [...].
źródło: NKJP: Internet
Kwokanie kury domowej to nic innego jak próba uspokojenia potomstwa. Zupełnie jakby mówiła: nie bój się, panikarzu, wszystko jest OK, niedługo się zobaczymy.
źródło: NKJP: Pora na źółtodzioba, Dziennik Polski, 2002-03-30
Nie jestem panikarzem. Ale to się czuje, że katastrofa wisi na włosku.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
[...] zawsze trafiają się jacyś panikarze, którzy boją się napadu i całą noc czuwają.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. panikarz
panikarze
ndepr panikarze
depr D. panikarza
panikarzy
C. panikarzowi
panikarzom
B. panikarza
panikarzy
N. panikarzem
panikarzami
Ms. panikarzu
panikarzach
W. panikarzu
panikarze
ndepr panikarze
depr -
Od: panika